اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی

امید ناب 2 (شرح فرازهایی از دعای ابوحمزه ثمالی)

وضعیت: موجود
امتیاز:
ناشر

سروش

مولف

علی احمدی میانجی

گروه بندی

عرفان

قطع

رقعی

نوع جلد

شمیز

تعداد صفحات

302

شابک

9789641218265

نوبت چاپ

3

تاریخ تجدید چاپ

1401-07-18

سال چاپ

1401

وزن

288

کد محصول

107032

قیمت پشت جلد

900000


مشخصات تکمیلی :

(نقد و تفسیر دعای ابوحمزه ثمالی)

تاریخ ورود محصول: 1400/06/31

قیمت برای شما: 900000ریال

0مقایسه کن
توضیحات

کتاب امید ناب شرح فرازهایی از دعای ابوحمزه ثمالی است که به همت آیت الله علی احمدی میانجی بیان شده و از سوی انتشارات سروش به چاپ رسیده است.

آیت الله میانجی از فقهای اخلاق و عالمان عامل بودند که هم سخنوری می دانستند و هم قلمگردانی. آن چه که در کتاب پیش رو جای گرفته حاصل سخنرانی های ایشان در محافل گوناگون درباره ی فرازهایی از دعای ابوحمزه ثمالی است که بعدها به همت خانواده شان گردآوری و به شکلی مکتوب درآورده شده است.

دعای ابوحمزه ثمالی دعایی از امام سجاد علیه السلام است که در آن به صفات خداوند، اسم اعظم، برخی دشواری های ناشی از بار گناهان، توبه و راه پرهیزگاری و شیوه راز و نیاز انسان با پروردگار اشاره شده است. این دعا را که سرشار از مضامین ناب است عموما در سحرهای ماه رمضان می خوانند.

گزیده ای از کتاب

حضرت در دعا عرض می کند: چرا این جور شدم؟ علتش چیست که ما هنگام عبادت حال نداریم؟ و اگر هم خود را آماده می کنیم، این حال زائل می شود؟ گاهی حتی خود را به زور آماده می کنیم. در روایت بیان شده است: اگر انسان برای عبادت حال ندارد، مانعی ندارد که فراغ پدر و مادرش را به یاد بیاورد، تا مقدمه ای برای گریه در عبادت شود. مثلا اگر می خواهد برای امام حسین گریه کند، فرزند خودش را به یاد بیاورد که این مقدمه گریه باشد.

عرض می کند: چرا من این جور شده ام که وقتی می گویم تزکیه نفس کرده ام و به توبه کنندگان نزدیک شده ام، باز معلوم می شود که تائب نشده ام؟ معلوم می شود که هنوز تزکیه نشده ام؟ چرا آن حالی که داشتم، از بین می رود؟ چون نفس انسان خدّاعه است و خیلی انسان را فریب می دهد. انسان خیال می کند که تزکیه شده؛ ولی بعد متوجه می شود که تزکیه نشده است. من خودم را عرض می کنم. انسان گاهی خیال می کند که برای خدا نماز می خواند و بعد می فهمد که برای خدا نبوده است. شیخ در مکاسب می فرماید که بعضی یک شخص خوش آوازی را برای روضه خواندن می آوردند و درواقع برای آن صدا گریه می کنند؛ ولی خیال می کنند که برای امام حسین علیه السلام گریه می کنند. نفس خداعه و حیله گر است و بر سر آدم کلاه می گذارد.

در اینجا حضرت چند علت را بیان فرموده است که آن علل باعث گرفتاری انسان می شود و حال عبادت را از انسان زائل می کند.

حضرت در بیان علل عرض می کند: «لعلک عن بابک طردتنی و عن خدمتک نحیتنی»؛ شاید مرا از در خانه ات طرد کردی و از خدمتت دور کردی. همه ما ملک خدا هستیم و خدا مالک است و حق و اختیار دارد هرکس را که خواست، طرد کند.

 

محصولات مشابه