اثری است از دیوید هاروی به ترجمۀ مهدی داودی و چاپ انتشارات ثالث. کتاب حاضر در پنج فصل با عناوین: همه چیز دربارۀ نفت، قدرت آمریکا چگونه افزایش یافت، انقیاد سرمایه، انباشت از طریق خلع مالکیت و رضایت به اعمال قهر نگارش شده است؛ نویسنده از دیدگاه ماتریالیسم تاریخی ـ جغرافیایی به بررسی وضعیت کنونی سرمایه داری و نقش امپریالیسم نوین در آن، می پردازد.

امپریالیسم از گونۀ سرمایه داری، برآمده از رابطۀ دیالکتیکی بین منطق های سرزمینی و سرمایه داری قدرت است. این دو منطق از هم متمایزند و به هیچ وجه به یکدیگر تبدیل پذیر نیستند، اما به شدت درهم تنیده اند. می توان آن ها را به منزلۀ روابط درونی یکدیگر تفسیر کرد. اما ممکن است نتایج در فضا و زمان به نحوی بنیادی متغیر باشد. هر منطق تناقض هایی را عرضه می کند که دیگری باید مانع آن شود. مثلا انباشت بی پایان سرمایه به دلیل نیاز به تولید انباشت همتایی در حوزۀ قدرت سیاسی/نظامی، بحران هایی ادواری را درون منطق سرزمینی پدید می آورد. زمانی که مهار سیاسی درون منطق سرزمینی تغییر مسیر می دهد، جریان های سرمایه نیز باید همساز با آن تغییر مسیر دهند. دولت ها امور خود را سازگار با قوانین و سنت هایشان سامان می دهند و درنتیجه سبک های حکمرانی متمایزی پدید می آورند. یکی از بنیان ها در این جا برای توسعۀ نابرابر جغرافیایی، مبارزه های ژئوپولیتیک و گونه های متفاوتی از سیاست های امپریالیستی ساخته می شود.