كتاب اسير سرنوشت اثري است از كالين هوور به ترجمه ي محمد جواد شجاعي و چاپ انتشارات مصدق.

ليكن هجده ساله كه بعد از مرگ پدر سنگ صبور مادر و برادرش شده است پس از نقل مكان به شهري ديگر و آشنايي با پسر همسايه شان، ويل، عاشق او مي شود؛ اين درحالي است كه ويل هم از او بسيار خوشش آمده است.

آن دو كه در مدت سه روز آشنايي شان، احساس نزديكي بسياري به يكديگر مي كنند، پس از ديدن ناگهاني هم در مدرسه آن هم در نقش معلم و دانش آموز، دچار سرخوردگي مي شوند. اين دلبستگي موقعيت كاري ويل و آبروي ليكن را به خطر مي اندازد بنابراين بايد از همديگر دوري كنند.

اما همسايگي و كلاس مشتركشان هنوز هم آن دو را به هم پيوند مي دهد.

تكليفي را كه داد يادداشت كردم، دلم نمي خواست وقتي كه حرف مي زند به او نگاه كنم. ماندن در كلاس او اصلا فكر خوبي نبود. نمي توانستم حواسم را جمع حرف هايي كه مي زند بكنم. يكسر از خودم مي پرسيدم كه در سرش چه مي گذرد، البته اگر به خودمان فكر كند، از خودم مي پرسيدم شب ها توي خانه اش چه كار مي كند. حتي خانه هم كه بودم به تنها چيزي كه مي توانستم فكر كنم ويل بود. هر فرصتي كه پيدا مي كردم نگاهي به آن طرف خيابان مي انداختم. راستش، اگر كلاسم را هم تغيير مي دادم احتمالا فرق زيادي نمي كرد. احتمالا با عجله مي آمدم خانه و زودتر از او تو مسير ماشين رو پارك مي كردم تا زماني كه ماشينش را كنار خانه پارك مي كند بتوانم از پنجره او را ببينم. اين بازي اي كه با خودم مي كردم حقيقتا خسته كننده است.