کتاب اسرار معدن زغال سنگ اثر ژول ورن است به ترجمه محمدعلی خندان و چاپ انتشارات باهم.

کتاب پیش رو به قلم نویسنده ی فرانسوی نام آشنا که آثار علمی- تخیلی و ماجراجویانه ی او شهرتی جهانی دارد و نوشته هایش دنیای داستان علمی- تخیلی را متحول کرد به نگارش درآمده است. او دومین نویسنده ای است که آثارش بیشترین ترجمه را به زبان های دیگر داشته و سفر به مرکز زمین، دور دنیا در هشتاد روز، بیست هزار فرسنگ زیر دریا و جزیره اسرارآمیز از آثار نام آشنای او هستند.

اسرار معدن زغال سنگ داستان مهندس معدنی را به تصویر می کشد که برای کمک به همکار قدیمی اش که در اطراف معدنی متروک زندگی می کند و از او برای کشف ریشه حوادث مرموز و اتفاقات نامانوسی که در اعماق چاهی در مرکز معدن به وقوع می پیوندد، کمک خواسته، راهی سفر می شود.

آن دو، هنگامی که برای کشف واقعیت تلاش می کنند به رده هایی از زغال سنگ می رسند و این یعنی کارگرهای معدن که مدت هاست بیکار شده اند، کسب و کارشان رونق خواهد گرفت. حضور مجدد کارگرها و تلاششان برای استخراج زغال سنگ، آن ها را به یک شهر زیرزمینی می رساند، شهری در اطراف یک دریاچه زیر زمینی، اما این پایانی برای وقایع رازآلود نیست و هم چنان رازهایی سر به مهر درباره ی آن معدن وجود دارد…

معادن آبرفویل به علت این که در مرکز کشوری قرار داشت که به کشور حکایات و قصه های عجیب و غریب معروف بود، افراد آن به سادگی آمادگی پذیرش هرگونه اتفاق غیرطبیعی را داشتند.

به این صورت بود که در این منطقه قصه ها بیداد می کرد. از طرفی باید اذعان کرد که برخی از پدیده هایی که برایشان به هیچ وجه توضیحی موجود نبود این زودباوری را تشدید می کرد.

یکی از کسانی که در ردیف اول خرافاتی های گودال دوشارت قرار داشت جک ریان دوست صمیمی هاری بود! او طرفدار بدون چون و چرای اتفاقات فوق طبیعی و خارق العاده بود. او تمام قصه های شگفت انگیز موجود در منطقه را به ترانه تبدیل کرده بود و شب های طولانی زمستان طرفداران بسیاری داشت.

با این حال دو نفر از افراد بودند که به هیچ وجه این حرف ها و قصه ها را باور نداشتند. آنان دخالت جن و پری و از ما بهتران را موهوماتی بیش نمی خواندند. این دو نفر یکی سیمون فورد و دیگری فرزندش هاری بود. این دو برخلاف تمام حرف ها و نقل ها به سکونت در گودال و یا حفره دوشارت که به زیرزمین کلیساهایی می ماند که در قدیم مردگان را در آن دفن می کردند. زندگی عادی خود را پیش می بردند. شاید خانم ماج مانند تمام خانم های اسکاتلندی تمایلی به اتفاقات مافوق طبیعی داشت. او سعی می کرد که فقط و فقط داستان ها و حکایات سنتی را برای خود تکرار کند و آن ها را به حداقل تقلیل دهد و از اهمیتشان بکاهد تا کمتر تحت تاثیر قرار گیرد.

شاید اگر سیمون و هاری هم حفره دوشارت را مانند دوستانشان ترک کرده بودند، نسبت به این خرافات و موهومات خوش باوری نشان می دادند، اما امید و آرزوی کشف رگه های جدید زغال سنگ به آنان قوت قلب و گستاخی خاصی می داد تا هیچ گاه تحت تاثیر مطالب مربوط به جن و پری قرار نگیرند و اعتقاد و ایمان آنان و زودباوری و گرایش این پدر و پسر فقط یک چیز بود: ممکن نیست مخازن زغال سنگ و مواد سوختی آبرفویل ته کشیده باشد!