اثری از لارش نورن به ترجمۀ محمد حامد که توسط انتشارات روزنه به چاپ رسیده است. نورن نمایشنامه نویس، کارگردان، شاعر و رمان نویس سوئدی است و کتاب حاضر دربردارندۀ چهار نمایشنامه از او با عناوین از عشق، اتاق خاکستری، آرام و درد با درون مایه مرگ می باشد که از مجموعه ترمینال به فارسی ترجمه شده اند.
پدر من خوشبختش کردم.
پسر تو؟
پدر بله.
پسر خوشبخت؟
پدر بله.
پسر می دونی تو چه کردی با مامان؟ مامانو تا حد مرگ کتک می زدی. سالها زیر ضرب و شتم و شکنجه ی تو بود. توی حیوون! و با من. زخم هایی رو تنم هست که نمی شه پاکش کرد. نمی شه ساییدش. حتا اگه ماشین سمباده بیارم. آدم بزدل و پست و مفلوکی بودی… اگه در حال مرگ نبودی دلم می خواست اون قدر می زدمت تا به درک واصل بشی.
پدر تو برو درشو بذار.
پسر خودت برو درشو بذار!
پدر نکبت. بچه آشغال بری به گورستون
[سکوت]
پدر گم شو…
پسر گم می شم…
پدر توله فاحشه!
[سکوت]
پدر من دارم می میرم.
پسر من هم منتظرم تا بمیری!
