کتاب آرمان شهر اثری است از تامس مور به ترجمه داریوش آشوری و نادر افشار نادری و چاپ انتشارات آگه. کتاب حاضر ضمن شرح سرگذشت تامس مور که از چهره های برجسته سیاسی و تاریخی انگلستان است و در آرمان شهر جامعه ی آرمانی را با جامعه پر شر و شور دوران خود مقایسه کرده، متن ترجمه شده ی آرمان شهر (یوتوپیا) را در اختیار می گذارد؛ اثری که در نخستین مرحله رنسانس و در دورانی که آرامش پیش از طوفان حکم فرما بود شکل گرفت و پس از انتشار چالش و مباحث بسیاری را برانگیخت. او یوتوپیا را در دو کتاب نگارش کرد، کتاب نخست، جامعه حقیقی را که در آن زندگی می کرد با بیدادهای آن به تصویر می کشد و دومین کتاب جامعه ای ایده آل را ترسیم می کند که تا زمان پایداری بشر پایدار می ماند.

رافائل عزیز، شما نهایت لطف را کردید که در نهایت فرزانگی و شیرینی با من سخن گفتید. شما که سخن می گفتید من به عالم کودکی خود برگشته بودم و تمام خاطره های روزگاری برایم زنده شد که در وطن ام زندگی می کردم، در میان خانواده ی کاردینالی که مرا بزرگ کرده است. استاد رافائل، شما در نظر من از چندین جهت بسیار گرامی هستید، ولی با وصفی که از کاردینال کردید و احترامی که بر او نهادید، نمی دانید چند مایه گرامی تر شدید. با این همه، من هنوز نمی توانم عقیده ام را عوض کنم و هنوز بر آن ام که اگر شما بر نفرت خود از دربار شاهان غلبه می کردید، با راهنمایی های خویش چه خدمت ها می کردید. و این وظیفه اصلی هر انسان خوب است. افلاطون بر آن است که جامعه هنگامی به سعادت می رسد که فیلسوفان به پادشاهی برسند یا پادشاهان فیلسوف شوند. جای شگفتی نیست اگر که ما از سعادت چنین دور باشیم، چون فیلسوفان زحمت آن را به خود نمی دهند که شاهان را با اندرزهای خود راهنمایی کنند.