کتاب آدمی دیگر (قدرت حال): اثر اکهارت تلی است با ترجمه ی سیامک عاقلی و چاپ انتشارات نامک.

بسیاری اکهارت تلی را از بانفوذترین و محبوب ترین آموزگاران معنوی می دانند که به هیچ گروه و فرقه ای وصل نیست و سخنان او بیان حکمت جاویدانی است که مشترک همه ی مکان ها و زمان ها است. اکهارت با نگارش این کتاب سعی دارد خواننده را با چیزهایی که او را از حقیقت دور می سازد، آشنا کند و حقیقت واقعی انسان را آشکار سازد، تا به سلامت و روشن نگری برسد؛ همچنین با کشف لحظه ی حال، واقعیت خود را که همان هستی جاودانه است، بازیابد و از رنج زندگی خلاص شده و به رهایی برسد.

دقیقا منظورتان از «نگریستن به فکر کننده» چیست؟

اگر کسی نزد پزشک برود و بگوید که در سرم صدایی می شنوم، پزشک او را، به احتمال زیاد، نزد روانپزشک می فرستد. واقعیت این است. به شکل مشابهی هر فردی صدایی یا صداهایی را، همواره در سر خود می شنود؛ همان فرایندهای فکری اجباری که توان متوقف ساختن آنها را ندارید؛ همان تک گویی مدام یا گفت و گوی مدام.

احتمالا در کوچه و خیابان با افراد «دیوانه» برخورد کرده اید که بی وقفه با خود حرف می زنند یا پچ پچ می کنند. عمل آنها با آنچه شما و دیگر انسان های «نرمال» می کنید فرق زیادی نمی کند، فقط شما و دیگران در ذهنتان حرف می زنید و آنها با صدایی که شنیده می شود. این حرف ها شامل اظهارنظر، قضاوت، مقایسه، شکایت، مهر ورزیدن، تنفر ورزیدن و جز اینها می شود. حرف های درون ذهنتان لزوما ارتباطی با موقعیتی که با آن روبه رو می شوید، ندارد؛ حرف ها ممکن است یادآوری گذشته دور یا نزدیک باشد یا نتیجه تخیل و تکرار موقعیت های ممکن آتی. در این حال، ذهن اغلب حوادث ناگوار و پی آمدهای منفی آن را تخیل می کند؛ و این همان نگرانی است. پاره ای وقت ها این جریان صدا با تصاویر ذهنی یا «فیلم سینمایی ذهنی» همراه می شود. حتی اگر صدای درون با موقعیتی که با آن روبه رو شده اید مربوط باشد، باز ذهن آن را از دیدگاه گذشته تعبیر و تفسیر می کند؛ به این علت که صدای درون سر به ذهن شرطی شده تعلق دارد. این ذهن شرطی شده محصول کل تجربیات فردی شما و نیز عقاید ثابت ذهنی ای است که از فرهنگ جمعی به ارث برده اید. بنابراین، شما حال حاضر را با چشمان گذشته می بینید و تصویری کاملا تحریف شده از آن به دست می آورید. کاملا محتمل است که صدای درون سر تبدیل به بدترین دشمن شما شود. بسیاری کسان در سر شکنجه گری دارند که مرتبا آنها را مورد حمله و تنبیه قرار می دهد و از نیرو و انرژی حیاتی تهی شان می سازد. و این سبب رنج و نیز بسیاری از بیماری های جسمی آنها می شود.