کتاب آخرین نخست وزیر اثری است از جواد موگویی به چاپ انتشارات شهید کاظمی.

این کتاب شامل زندگی نامه ی آخرین نخست وزیر ایران، میرحسین موسوی، از بدو تولد تا پایان دوران نخست وزیری او است که در خلال روشن نمودن زوایای گوناگون زندگی میرحسین موسوی، برخی وقایع تاریخی کشور را که با حیات و دوران پرتلاطم نخست وزیری او گره خورده اند، بدون طرفداری و براساس مستندات به تصویر می کشد.

موسوی وزیر امورخارجه شده بود و باید ساختمان دفتر روزنامه را ترک و به باغ ملی نقل مکان می کرد. او هرروز مواضع انقلابی و ضد صهیونیستی می گرفت و عکس و تیتر درشتی از سخنانش در صفحه های روزنامه ها چاپ می شد. روزی نبود که موسوی علیه اسراییل و آمریکا حرفی نزند و آنها را تهدید نکند. سخنان و شعارهای انقلابی او تیتر اول روزنامه می شد؛ مثل روزی که خبر از تشکیل جبهه ضد اسراییلی داد. مثل روزی که گفت: «سیاست ضد صهیونیستی را تا آزاد کردن قدس عزیز ادامه خواهیم داد.» یا روزی که اعلام کرد: «برای راندن آمریکا باید تلاش بیشتر و عمیق تری به کار بگیریم و این مبارزه را به صورت مستمر تا سال های بعد ادامه دهیم.» یا وقتی خبر داد «ایران علیه امپریالیزم و صهیونیسم و عوامل آنها می جنگد.» و اعلام کرد «ایران از سوریه، لبنان و سازمان آزادی بخش فلسطین حمایت می کند.»

موسوی با این شعارها خود را به تیتر اول روزنامه ها تبدیل کرد. این سخنان در روزهای حساس و انقلابی سال 60، از موسوی چهره ای انقلابی و ضدامپریالیسمی ترسیم کرد. جمعه دوم مرداد، انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد و محمدعلی رجایی به عنوان دومین رییس جمهور انتخاب شد. او باهنر را برای پست نخست وزیری به مجلس معرفی کرد. قرار بود صبح روز 14 مرداد 60، باهنر به مجلس برود تا از نمایندگان رأی اعتماد بگیرد. او نمی خواست به کابینه رجایی دست بزند، قرار بود همان کابینه را با چند تغییر به مجلس معرفی کند و این یعنی موسوی باید یک بار دیگر برای ماندن در کابینه دولت باهنر، با وجود مخالفانش از مجلس رأی اعتماد می گرفت.