پی یر و ژان (افق کلاسیک 4)

«پی‌یر و ژان» کوتاه‌ترین اثر گی دو موپاسان، نویسنده‌ی شهیر فرانسوی است که نخست در سه بخش در مجله‌ای و بعد از آن، به شکل رمانی کامل در سال 1888 منتشر شد. این اثر، رمانی طبیعت‌گراست، به‌ویژه از منظر موضوع‌ها و شخصیت‌هایی که موپاسان در آن ساخته و پرداخته است. او در این اثر کوتاه اما ماندگار، به درون‌مایه‌هایی از جمله نسب‌های خانوادگی، حیات بورژوازی و مشکلاتی ریشه‌گرفته از پول می‌پردازد. پی‌یر و ژان همچنین اثری رئالیست هم شناخته شده که در آن موپاسان با قلم خواندنی و مقتصد خود، درباره‌ی آگاهی از وراثت خانوادگی (از منظر فرزندان طبیعی یا مشروع) نیز می‌نویسد. این نویسنده‌ی قرن نوزدهمی فرانسوی، در کتاب پی‌یر و ژان، به ماجرای دو برادر می‌پردازد که یکی با کشف بی‌وفایی مادر، به نامشروع‌بودن دیگری پی می‌برد و از همین‌جاست که زندگی‌اش تباه می‌شود. پی‌یر که پزشک است و موفق، متوجه می‌شود ژان وکیل، پسر شرعی پدر و مادرش نیست و برای همین، با مرگ یک دوست متمول خانوادگی، تمام دارایی‌های او به ژان می‌رسد. او مادرش را آزار می‌دهد و لعن و نفرین می‌کند. در این میان، ژان با درک ِ اجبار عشق و گرفتاری مادر در زندگی دشوار خود، با عشق و هم‌فکری او را درک می‌کند. در نهایت، زندگی پی‌یر رو به افول می‌گذارد، اما حیات اجتماعی و عاطفی ژان، بهبود می‌یابد. رویارویی دو برادر با یک حقیقت و پذیرش و عدم‌پذیرش آن‌ها، هسته‌ی اصلی رمان است: اینکه چطور افراد تن به نقش‌هایی می‌دهند که دوستشان ندارند، اما برای حفظ پیوستگی بنیان خانواده فرصت حیات خود را تباه می‌کنند.
کتاب از زبان اصلی (فرانسوی) به‌صورت کامل و بدون هیچ تلخیص و دخل و تصرفی به فارسی ترجمه شده است.