هیچ کس نامه نمی نویسد

پسر جوانی به نام جیهون با کوله‌ای اطاای‌ای بر دوشش، یک MP3‌پلیر، کتاب و سگی نابینا همراهش، سه سال است که تصمیم گرفته مدام در سفر باشد و برای استراحت از متلی به متل دیگر برود. او حافظه خوبی دارد و آدم­هایی را که در مسیر سفرش ملاقات می‌کند با شماره‌هایی که به آن‌­ها می‌دهد در خاطر می‌سپارد و هر شب پس از رسیدن به هتل، پیش از آن که دوش بگیرد یا غذا بخورد، برای کسانی که ملاقات کرده نامه می‌نویسد. هرکدام از آن آدم‌ها در ذهن جیهون داستان خودشان را دارند و گاهی مرد داستان یکی را در قالب نامه‌هایی که هر شب پیش از خواب می‌نویسد برای دیگری بازگو می­کند. جیهون هر روز نامه‌ای پست می‌کند و در انتظار پاسخ نامه‌ها می‌ماند؛ انتظاری که نتیجه‌ای به‌دنبال ندارد. او سفر، متل‌ها و نامه‌ها را انتخاب کرده؛ در سفر می‌توان بیشتر از همیشه فکر کرد، به چیزهایی که شاید در زندگی روزمره هرگز به ذهن­مان نرسند. سفر قلب­ها و ذهن­ها را باز می‌کند و از نظر مرد جوان ضروری ­ترین بخش هر سفر این است که این فکرها جایی نوشته شوند. متل‌­ها مرموز هستند، مکان­هایی که به علت رفت­و­آمد آدم‌های گوناگون و کسانی که گاه برای تخلیه هیجانات جنسی آن­جا را برمی­گزینند، کمی بدنام شده‌اند؛ و نامه­ها شبیه به خاطرات هستند، اما خاطراتی که شخصی نیستند و با دیگران به اشتراک گذاشته می­شوند و این حقیقت جذابی درباره­ی آن­هاست.
جیهون و واجو به سفر خود ادامه می‌دهند و گاهی برای جدا نشدن از هم، مجبور می‌شوند تا حقه‌هایی را به کار بگیرند؛ حقه‌هایی مثل تظاهر به نابینا بودن جیهون! یک‌بار هنگامی که جیهون تظاهر به نابینایی می‌کند در مترو با زن کتاب‌فروش عجیبی آشنا می‌شود؛ او از زن که ادعای نویسندگی دارد ، خوشش نمی‌آید، اما مجبور به هم‌سفر شدن با او می‌شود!
«هیچ‌کس نامه نمی‌­نویسد» داستان آدم ها را روایت می­کند و هم‌زمان بخش­هایی از داستان زندگی مرد مسافر را بازتاب می‌دهد. کتاب با روندی آرام آغاز می‌شود و رفته‌رفته اوج می‌گیرد و خواننده را درگیر می‌کند.
داستان جیهون ساده، دوست‌داشتنی، پرمفهوم و به‌یادماندنی است؛ آن‌چنان که رتبه بالایی از کاربرانGoodreads به خود اختصاص داده و به دلیل ملموس بودن شخصیت اصلی‌اش حس همذات‌پنداری را در خواننده بیدار می‌کند.