بوی مار (کتاب بوف)

رمان «بوی مار» نهمین کتاب منیرالدین بیروتی و پنجمین رمان این نویسنده‌ی نام‌آشنای ایرانی است. بیروتی توانسته دوبار جایزه‌ی ادبی گلشیری را از آن خود کند. یک بار برای مجموعه‌داستان «تک خشت» سال ۱۳۸۳ و بار دیگر برای رمان «چهار درد» سال ۱۳۸۵.

«بوی مار» بیروتی نیز همچون بقیه‌ی آثار این نویسنده‌ی شاخص روزگار ما، زبان و فرمی متفاوت با آثار دیگرش دارد. او این بار به‌دلیل فرم روایت رمانش (نامه‌نگاری و روزنامه‌نگاری) زبانی روان‌تر برگزیده. با این کار در ظاهر خواندن «بوی مار» را سهل‌تر کرده اما درعین‌حال شکل ذهنی داستان، فراز و نشیب‌های خاص خودش را دارد.

منیرالدین بیروتی با رمان جدیدش قصه‌ی «عمید» را برایتان روایت می‌کند. کسی که فقط نامش برای شروع چند قصه کافی‌ست و خود گویای معانی بسیار و حتی متضادی است. معنی عمید در فرهنگ معین سرور و بزرگ قوم است، در دهخدا معادل دلشکسته و غمگین از شکست‌خوردن در عشق و در فرهنگ عمید معادل سردار و همچنین مسئول اخذ مالیات!

عمید به دیگران و به‌عزیزانش نامه می‌دهد و در این جهت است که سعی می‌کند پرده از رازهای واقعه بردارد.

عمید مرد نام‌ها و نامه‌هاست. کسی که زندگی‌ش در میان نام‌ها و نامه‌ها پیچ‌وتاب می‌خورد و قصه‌ی خود و دیگرانش شما را میخکوب می‌کند. راستی بوی مار در کتابفروشی‌های پیچیده است…

درباره‌ی نویسنده:
منیرالدین بیروتی خرداد ۱۳۴۹ در بغداد به دنیا آمد. اولین داستان کوتاه او در ۱۳۷۶ در مجله‌ی آدینه چاپ شد. پس از آن در چندین مجله‌ی ادبی در تهران و شهرستان‌ها مانند معیار و عصر پنجشنبه کارهایی از او چاپ شد. تاکنون چندین و چند مجموعه‌داستان کوتاه و رمان از او منتشر شده ‌است.

بیروتی در سال‌‌های ۱۳۸۳ و ۱۳۸۵ به‌ترتیب با مجموعه‌داستان «تکِ خشت» و رمان «چهار درد» برنده‌ی چهارمین و ششمین جایزه‌ی هوشنگ گلشیری شده است.