آدولف هیتلر (دوران سرمستی و دوران ویرانگری)،(2جلدی)

«نمسیس» در اسطوره‌های یونان الهه‌ی عدالت و انتقام است و افراد پرنخوت را به سزای عملشان می‌رساند. او مجری مجازات‌هایی است که انسان پرنخوت و مغرور شایسته‌ی آن است. در همین بافتار الهه «هبریس» قرار دارد که نماد غرور و نخوت است. در واقع نمسیس الهه‌ای است که فرد هبریس‌زده را مجازات می‌کند. بریتانیایی‌ها ضرب‌المثلی دارند که می‌گوید: «غرور آغاز سقوط است.» به یک معنا، این ضرب‌المثل با آن فضای اسطوره‌ای یونانی همخوانی داشته، هر دو در یک آبشـخور فرهنگی ریشه دارند. تاریخ بشر چهره‌های شایسته، عالی‌رتبه و قدرتمند بسیاری به خود دیده است اما به نظر می‌رسد نمسیس بیش از آنکه یک انتقام‌گیرنده‌ی اخلاقی باشد، یک منتقم سیاسی است و از قرار معلوم بیش از اخلاق به سیاست اهمیت می‌دهد. اغلب از پی دوران درخشان حکم‌رانان، سیاست‌مداران و سلطه‌طلبان دوران سرمستی از باده‌ی قدرت فرا می‌رسد و قدرتمندان خیلی زود از باده‌ی قدرت مست شده، همین غرور و سرمستی دولتشان را مستعجل کرده، به ورطه‌ی سقوط می‌کشاند. مستبدان و سلطه‌جویان اغلب اسیر خودکامگی خویشند. آن‌ها به یکباره چون ستاره‌ای درخشان می‌تابند، اما با همان سرعت در ورطه‌ی پوچی و نسیان فرو می‌غلتند و شتابان از دایره‌ی گردون بیرون می‌جهند، چنان که هرگز نبوده‌اند. صفحات تاریخ بشر آکنده از چنین سیاست‌مدارانی است؛ تو گویی «چه بی‌مرگ است دقیانوس، وای! وای! افسوس!»
یکی از این افراد قدرتمند و البته مستبد و سلطه‌جو آدولف هیتلر است؛ مردی که شاید کمتر کسی با نام او آشنا نباشد و از ستمگری و اعمال غیرانسانی‌اش نشنیده باشد. این کتاب به او اختصاص دارد به انسان ظالمی که سرانجام خود را با گلوله‌ای به هلاکت رساند.