جستجوی کتاب
عنوان کتاب، مولف، مترجم یا ناشر مورد نظر خود را برای جستجو وارد کنید.
ورود به فروشگاه
چرا انسان‌ها تا این حد به قصه علاقه‌مندند؟/ واکاوی دلایل علمی
در پژوهش‌های باستان‌شناسی، به دیوارنگارهای غارها به‌خوبی دقت کنید. مجموعه‌ای از نقاشی‌ها که مثلاً آیین شکار را مرحله‌به‌مرحله روایت می‌کند. بشرِ جهانِ امروز کمتر پیش می‌آید که گرداگرد آتش و به‌شکل گروهی جمع شود، اما براساس نتایج یک پژوهش، ۶درصد از فرآیند فعالیتیِ مغز یک انسانِ بالغ در طول یک شبانه‌روز به‌شکل‌های گوناگون صرف قصه می‌شود.
به گزارش مدیوم، در بررسی تاریخچه‌ی قصه، پیش از اختراعِ خط، مستندات محکمی وجود ندارد، اما با اطمینان می‌توان گفت که بشر، هزاران سال است که با قصه زندگی کرده است. بررسی نقاشی دیواری‌های غارها و ترتیب و توالی آن‌ها، نشان‌دهنده‌ی تلاش بشر برای دراماتیک کردن لحظات زندگی خود در آن ادوار و در قالب نقاشی دیواری بوده است. شاید این نقاشی‌ها با نوعی بیان شفاهی نیز همراه می‌شده‌اند، یعنی چیزی شبیه هنر نقالی در ایران. دنیل کروگر، پژوهشگر دانشگاه میشیگان، می‌گوید: «در اینکه توالیِ این نقاشی‌ها تلاش می‌کند تا روایتی را بازگویی کند (مثلاً شکار) تردیدی نیست.»
دانشمندان فرآیند قصه‌سازیِ مغز را در مجموع فرآیند مثبتی می‌دانند. مواجهه با داستان سبب می‌شود که بشر جهان اطراف خود را شبیه‌سازی کند و از این طریق راه‌های برون‌رفت از وضعیت مشابه را برای خود تحلیل کند.جوزف کارول می‌گوید: «برای ایده‌پردازی ذهنی و یافتن راه‌حل‌ها در جهان واقعی، داستان‌ها بسیار راهگشا هستند.»
پیرامون شیفتگیِ انسان به قصه، تاکنون پژوهش‌های زیادی از سوی دانشمندان علوم مختلف به انجام رسیده است. به‌تازگی گروهی از محققان دانشگاه پرینستون به یافته‌های علمی جالب‌توجهی درباره‌ی فرآیند گوش کردن انسان به قصه دست یافته‌اند. آن‌ها می‌گویند که با گوش دادن به قصه، به‌شکل قابل‌توجهی هورمون اکسی‌توسین در بدن فرد ترشح می‌شود. اکسی‌توسین در هیپوتالاموس تولید و در هیپوفیز ذخیره می‌شود و در موقع مقتضی در بدن ترشح می‌شود. هورمونی که در بسیاری از رفتارها و حالات فرد تأثیرگذاریِ مستقیم دارد. برای نخستین‌بار در سال ۱۹۰۶ بود که دانشمندی به نام هنری هلت دیل، اکسی‌توسین را شناسایی کرد و ساختار مولکولی این هورمون در سال ۱۹۵۲ تشریح شد.
به گفته‌ی محققان دانشگاه پرینستون، این هورمون در زمان گوش دادن به قصه بسیار ترشح می‌شود که این امر سبب به‌وجود آمدن احساس خوشایندی در فرد می‌شود. اسکن‌های مغزی عصب‌شناسان نشان‌دهنده‌ی میزان زیادی از اکسی‌توسین در نواحی گوناگون مغز است. گویی کسی که به داستان گوش می‌دهد، در حال تجربه‌ی آن حوادث در ذهن خود است.
محققان در‌نهایت نتیجه گرفته‌اند که داستان‌ها احساس مشترک در میان انسان‌ها را تقویت می‌کنند که این تجربه‌ی بسیار مثبتی ارزیابی می‌شود.
در حال بارگزاری دیدگاه ها...