هو شیائو شِین به روایت هو شیائو شِین و همکارانش/ حکایت مرد ساندویچ‌فروش

کتاب هو شیائو شِین به روایت هو شیائو شِین و همکارانش، به همت نشر شورآفرین به چاپ رسیده است. این کتاب همان‌طور که از نامش پیداست، به زندگی و آثار هو از زبان خود کارگردان و همکارانش، کسانی که با او همکاری کرده‌اند یا فیلم‌سازانی که نوشته‌هایی درباره‌اش نوشته‌اند، می‌پردازد و دو بخش دارد: هو شیائو شِین به روایت هو شیائو شِین و هو شیائو شین به روایت همکارانش. بخش اول، گفت‌وگوهایی با فیلم‌ساز است که راه را برای شناخت بهتر زندگی و سینمای او می‌گشاید. بخش دوم نیز دربردارنده گفت‌وگوها و یادداشت‌هایی است که به قلم همکاران او و فیلم‌سازانی چون جیا ژانگکه و الیویه آسایس است. گفت‌وگوی امانوئل بوردو با هو آغازگر بخش اول کتاب است که به سفری می‌ماند در هزارتوهای فیلم‌های او و اطلاعات و نکات بسیاری را از ابتدای شروع فیلم‌سازی هو تا ساخت گل‌های شانگهای به مخاطب ارائه می‌دهد. نکته‌سنجی و اشراف گفت‌وگوکننده بر آثار سینماگر چنان است که بر کوچک‌ترین مسائل نیز درنگ می‌کند و طرف گفت‌وگو را وامی‌دارد تا به تفصیل و به فراخور موضوعات مورد سؤال، از رابطه هو با خانواده و فیلم‌نامه‌نویسانش گرفته تا جزئیات ساخت فیلم‌های داستانی و فیلم‌های تبلیغاتی و فعالیت او در قالب تهیه‌کننده، سخن بگوید. در بخش دوم، دو گفت‌وگوی ابتدایی، کاوش ایده‌های بصری و تجربه‌هایی با رئالیسم، با دو فیلم‌برداری انجام گرفته‌ که در ساختن برخی از مهم‌ترین آثار فیلم‌ساز با او همکاری داشته‌اند: مارک لی و چن هوای ین. مارک‌لی، فیلم‌بردار پرآوازه‌ آثار هو و بسیاری از شاخص‌ترین فیلم‌سازان معاصر آسیا، از رئالیسم در سینمای سینماگر و مشخصاً در گل‌های شانگهای، موضوعی که در گفت‌وگوی بعدی هم پی گرفته می‌شود، سخن می‌گوید و با اشاره به نقش رنگ‌ها و نورها و سایه‌ها در سینمای هو، به سبکی می‌پردازد که فیلم‌ساز از رهگذر این تمهیدات پدید می‌آورد. توضیحات مفصل لی یاری‌رسان مخاطب‌اند تا با ریزه‌کاری‌های فیلم‌برداری آثار هو آشنا شود.

قسمتی از کتاب هو شیائو شِین به روایت هو شیائو شِین و همکارانش:

گفت‌وگو با مارک لی، فیلم‌بردار پیش از گل‌های شانگهای، سبک هو بر نورها و بازی‌های طبیعی متکی بود. رئالیسم مبنای تصاویر او به شمار می‌رفت. در واقع در ابتدای فیلم‌برداری گل‌های شانگهای، بیشتر اعضای گروه بسیار نگران بودند و حتی تعدادی از آن‌ها فکر می‌کردند فیلم ممکن است به یک فاجعه تبدیل شود، چون چالش‌های زیادی بر سر راه قرار داشتند. واقعاً هم ممکن بود فیلم به یک فاجعه‌ تمام‌عیار تبدیل شود. هو یک سال پیش از شروع فیلم‌برداری با من در مورد نور گریسی و بافت‌های نرمی صحبت کرد که گل‌های شانگهای به ذهنش متبادر ساخته بود. من به تحقیق در این مورد ادامه دادم و تلاش کردم بفهمم چگونه می‌توانم نور را به گونه‌ای سازماندهی کنم که خواسته‌های او را برآورده سازد و در عین حال، حس رئالیسم هم حفظ شود. تعدادی نور طراحی کردم که حس چراغ‌های نفتی را بازسازی می‌کردند. پس از اینکه فیلم‌برداری را شروع کردیم، تدوینگر فیلم، لیائو چینگ سونگ که در آن زمان تهیه‌کننده‌ آثار هو هم بود، به این نتیجه رسید که تصاویر خام اولیه بیش از اندازه براق بوده‌اند و فاقد فضای رئالیستی‌اند. او به هو یادآور شد که به این موضوع توجه کند و یک روز همه چیز به جز چراغ‌های نفتی را خاموش کرد و پرسید آیا حالا این بیانگر واقعیت زمان خواهد بود. نور حاصل از چراغ‌های نفتی واقعی بسیار کم سو است و منجر به ایجاد سایه‌هایی شناور می‌شود که این موضوع اضطراب را القا می‌کند. من به هو گفتم که گرچه می‌توانم در این فضا کار کنم، اما نتیجه بسیار متفاوت خواهد بود و خلق بافت‌های بصری‌ای که یک سال پیش از آن در موردش بحث کرده بودیم، غیر ممکن خواهد بود. علاوه بر این، گفتم طرح‌های نورپردازی‌ام تنها دامنه‌ نورها را گسترش خواهند داد-با این حال، بسیار رئالیستی خواهند بود- و از عبارت رئالیسم پر زرق و برق استفاده کردم.