عنوان کتاب، مولف، مترجم یا ناشر مورد نظر خود را برای جستجو وارد کنید.
معنای زندگی/ کوته‌فکری در برابر جاودانگی
کتاب «معنای زندگی» از مجموعه کتاب‌های مؤسسه‌ی مدرسه‌ی زندگی زیر نظر آلن دوباتن به همت نشر میلکان برای نُهمین‌بار به چاپ رسیده است. جست‌وجوی بیش از حد علنی یا شدید در مورد معنای زندگی، سرگرمی عجیب‌وغریب، بدفرجام و خنده‌داری به نظر می‌رسد. چیزی نیست که یک انسان فناپذیرِ عادی بتواند به آن مبادرت ورزد، یا اگر هم چنین کرد، بتواند زیاد پیش برود. تعداد کمی از افراد آماده‌ی این‌اند که چنین راهی را در پیش بگیرند و پاسخ را در زندگی خود بیابند؛ همه‌ی ما چنین بلندپروازی‌هایی نداریم. زندگی‌های معنادار مختص افراد خارق‌العاده است: قدیسان، هنرمندان، دانشمندان، عالمان، پزشکان، فعالان سیاسی‌اجتماعی، کاشفان، رهبران و... اگر معنای زندگی را کشف کنیم، احتمال می‌دهیم درک‌ناشدنی باشد؛ شاید به زبان لاتین یا به‌صورت کدهای کامپیوتری نوشته شده باشد. با خودمان می‌پنداریم چیزی نیست که به فعالیت‌های ما جهت بدهد، یا راهمان را روشن کند. همیشه با دیدگاهی کوته‌نظرانه در رابطه با معنای زندگی، به فعالیت می‌پردازیم؛ بدون اینکه خود به آن اذعان داشته باشیم.
بااین‌حال، حقیقت این است که این موضوع به همه ارتباط دارد. همه‌ی ما باید در خصوص آن جست‌وجو کنیم و زندگی‌ای معنادار را شرح دهیم. هیچ‌چیز ناخوشایندی در خصوص این موضوع نباید وجود داشته باشد. زندگی‌ای معنادار از نظر ساختار ممکن است فردی، مفید، جذاب و آشنا باشد. این کتاب، راهنمایی با این هدف است.
زندگی معنادار به زندگی شاد نزدیک است، اما در موارد مهمی با آن تفاوت دارد. برخی از اجزای زندگی معنادار عبارت‌اند از:
-زندگی معنادار به برخی توانایی‌های متعالی ما وابسته است و از آن‌ها بهره می‌برد؛ مثلاً توانایی‌هایی که به مهرورزی، مراقبت، ارتباط، درک خود، همدردی، هوش و خلاقیت مربوط می‌شود.
-هدف از زندگی معنادار لزوماً رسیدن به رضایت همیشگی نیست. ممکن است در زندگی معناداری به سر ببریم، اما اغلب روحیه‌ی بدی داشته باشیم؛ درست همان‌طور که ممکن است دائماً تفریحات ظاهری داشته باشیم، اما بیشترِ زندگی‌مان بی‌معنی باشد.
-زندگی معنادار در درازمدت دیده می‌شود. پروژه‌ها، روابط، علائق و تعهدها همه با هم رشد می‌کنند. فعالیت‌های معنادار از خود اثری به جا می‌گذارند، حتی اگر احساساتی که ما را به سمت آن‌ها سوق داده‌اند از بین رفته باشند.
-فعالیت‌های معنادار لزوماً همان‌هایی نیستند که اغلب انجام می‌دهیم، بلکه کارهایی‌اند که ارزش بسیاری برای‌شان قائلیم و با شدت بیشتری دل‌تنگشان می‌شویم.
-این سؤال که چه چیزی به زندگی معنا می‌دهد جوابی فردی می‌طلبد، حتی اگر ایده‌های‌مان دارای ویژگی‌های منحصربه‌فرد چشمگیری نباشند. دیگر نمی‌توانند تشخیص دهند چه چیزی برای ما معنادار است. آنچه ما بحران معنا می‌نامیم معمولاً لحظاتی است که تفسیرهای دیگران از زندگی معنادار با درک ما از سلایق و علایق متفاوتمان مغایرت دارد.
-باید از خلال تجربه و خودکاوی به این پی ببریم که در چشم ما چه چیزی معنادار به حساب می‌آید. ممکن است لذت خود را فوراً نشان دهد، اما بهره‌مند شدن از معنای زندگی دیرتر اتفاق بیفتد. ممکن است سال‌های نسبتاً زیادی از زندگی ما گذشته باشد و تازه چیزی را که به آن معنا می‌بخشد بشناسیم.
این کتاب مجموعه‌ای از انتخاب‌ها را بررسی می‌کند که نشان می‌دهد معنای زندگی ممکن است برای ما در چه چیزی باشد. مباحث این کتاب حول محور هشت فعالیت عمده‌ی معنادار قرار دارند: عشق، خانواده، کار، دوستی، فرهنگ، سیاست، طبیعت و فلسفه. بیشتر این‌ها به‌خوبی شناخته شده‌اند. در اینجا قرار نیست معنای کاملاً تازه‌ای برای زندگی شناسایی شود؛ بیشتر قرار است گزینه‌های آشنا یادآوری شود و توضیح داده شود. این گزینه‌ها باید جهت‌دهنده باشند و به ما در یافتن گزینه‌ی دلخواه یا طراحی گزینه‌های جایگزین کمک کنند.
زندگی ما معنادارتر از آن است که می‌پنداریم. افزودن معنای زندگی نیازی به اقدامات بیرونی اساسی ندارد. زندگی ما همین حالا هم قطعاً جنبه‌های معنادار زیادی دارد، اما ما به‌درستی آن‌ها را ارج نمی‌نهیم، درک نمی‌کنیم یا قدرشان را نمی‌دانیم. وقت آن رسیده است که جست‌وجوی معنای زندگی را از امری غیرممکن و بغرنج، به چیزی تبدیل کنیم که هه‌ی ما آن را بفهمیم، آن را هدف خودمان قرار دهیم و در آن موفق شویم.
قسمتی از کتاب معنای زندگی:
یکی از هدفمندترین کارهایی که در زندگی می‌کنیم درست کردن خانه است. در طول چند سال، و معمولاً با کلی فکر کردن و جان‌فشانی‌های فراوان، مبلمان، ظروف سفالی، تابلو، فرش، بالش، گلدان، قفسه‌ی ظروف، لوله‌های آب و گاز، دستگیره‌ی در و چیزهای دیگر را سر هم می‌کنیم و نام خانه را بر آن می‌گذاریم. وقتی اتاقمان را می‌سازیم، مشتاقانه با فرهنگی سر و کار داریم که در موزه‌ها و گالری‌ها نمی‌بینیم. عمیقاً به فضای یک تصویر فکر می‌کنیم. به ارتباط رنگ‌های روی دیوار می‌اندیشیم. متوجه می‌شویم زاویه‌ی پشت مبل چقدر اهمیت دارد وبا دقت در مورد اینکه چه کتاب‌هایی ارزش توجه ما را دارند پرس‌وجو می‌کنیم.
خانه‌ی ما لزوماً زیباترین و باشکوه‌ترین محیطی نخواهد بود که می‌توانیم در آن وقت بگذرانیم. همیشه هتل‌ها یا فضاهای عمومی زیادی هستند که خیلی تحسین برانگیزترند؛ اما بعد از سفری طولانی و سپری کردن شب‌های متوالی در اتاق‌های هتل یا روی تخت‌خواب دوستمان، معمولاً اشتیاق زیادی برای برگشتن به سراغ اسباب اثاثیه‌ی خانه‌ی خودمان داریم، اشتیاقی که به‌خودی‌خود ارتباط چندانی با آسایش مادی ندارد. باید به خانه برگردیم تا به یاد بیاوریم چه کسی هستیم.
خانه‌های ما خاصیت یادآوری دارند و در کمال تعجب، خودمان را به ما یادآور می‌شوند. می‌توانیم نیاز به برقراری ارتباط میان هویت و جسم مادی را در تاریخ مذاهب ببینیم. از ابتدا انسان‌ها توجه و خلاقیت زیادی صرف ساختن خانه برای خدایان خود کرده‌اند. آن‌ها حس نکرده‌اند که خدای‌شان می‌تواند هرجایی باشد، در بیابان یا در هتل‌ها. آن‌ها به این اعتقاد رسیده‌اند که به مکان‌های خاص، یعنی معابد و پرستشگاه‌ها نیاز دارند تا خدای خاص آن‌ها بتواند از طریق هنر و معماری عمری همیشگی داشته باشد.
معنای زندگی را هما قناد ترجمه کرده و چاپ نهم کتاب حاضر در ۱۰۴ صفحه‌ی رقعی با جلد نرم و قیمت ۳۹ هزار تومان چاپ و روانه‌ی کتابفروشی‌ها شده است.