عصر یک روز بارانی در چاپخانه

چاپ اولیه از کشور چین و با ساخت قطعات چوبی در قرن ششم شروع شد، که حروف و تصاویر چاپی بر روی قطعات چوب کنده‌کاری می‌شد. قدیمی‌ترین کتاب شناخته‌شده "دیاموند سولرا" نام دارد که در سال ۸۶۸ میلادی با استفاده از کلیشه‌های چوبی تولید شده است. چاپ با استفاده از حروف مستقل که با خاک رس سفت ساخته می‌شد، در قرن ۱۱ در چین و از سوی پی‌شنگ انجام شد و با شروع قرن ۱۳ استفاده از حروف فلزی در چاپ در کشورهای خاور دور مثل چین، کره و ژاپن رواج یافت. اما این روند با پیشرفت همراه نبود، چون استفاده از آن برای چاپ حروفی که نیاز به ایده‌پردازی داشت، مناسب نبود. کلید اصلی پیشرفت در این زمینه با اختراع حروف متحرک از سوی گوتنبرگ اتفاق افتاد. او آلیاژی را اختراع کرد که امکان تولید حروف از آن وجود داشت. گوتنبرگ در سال ۱۴۴۴ چاپخانه‌ای را در شهر مانیز آلمان تاسیس کرد و کار خود را بر روی کتاب مقدس گوتنبرگ شروع کرد که در سال ۱۴۵۶ منتشر شد. حروف متحرک به این معنا بود که متن یک صفحه را نمونه گیری و پس از غلط گیری چاپ می‌کردند. هریک از حروف چاپی از ماتریسی که از جنس فلز نرم‌تری ساخته می‌شد، تولید می‌شد و ترکیب سرب و آنتی‌مون را برای تولید حروف در آن ریخته‌گری می‌کردند و به این شکل، حروف مستقل خلق می‌شد. سپس حروف در یک خط چیده می‌شد تا نهایتا به شکل یک صفحه درآید و پس از چاپ، جداسازی حروف برای استفاده‌ی مجدد امکان‌پذیر بود.