دلمشغولی‌ها، زندگی و هنر نویسندگی فردریک بکمن

با همان رمانِ «مردی به نام اوه» موجی از تحسین‌ها را برای خود جلب کرد. فردریک بکمن سوئدی اما حالا می‌گوید که روزهای قرنطینه تأثیر زیادی بر زندگی و برنامه‌های او نگذاشته است؛ چرا که او به‌طورکلی، زیاد اهل سفر و از اینجا به آنجا رفتن نیست و ترجیح می‌دهد از زمان خود به گونه‌ی دیگری استفاده کند و لذت ببرد. «مردم عصبی» آخرین رمان اوست که درباره‌ی دوران قرنطینه و مردم گرفتار در نوعی مرزهای انسانی نوشته شده است. داستانِ انسان‌هایی که در یک واحد آپارتمانی گیر کرده و گرفتار شده‌اند. تنش، اضطراب و اوضاع روحی_روانی انسان معاصر، در این رمان بکمن به زیر ذره‌بین رفته‌اند. بکمن که در یک گفت‌وگو اعلام کرده که هدفش از نوشتن برقراری ارتباط با انسان‌هاست، گفته به پیچیدگی‌نویسی در قصه معتقد نیست و به همین خاطر کار مترجمان کتاب‌هایم چندان سخت نیست! بکمن می‌گوید: «نویسندگان جوان دائماً از من درباره‌ی برنامه‌ی روزانه و روتین مربوط به نوشتن سؤال می‌کنند. به همه‌ی آن‌ها می‌گویم مهم‌تر از روتین نوشتن، روتین فکر کردن و تمرین تفکر و تحلیل است. شما می‌توانید برای مدت زمانی طولانی جلوی لپ‌تاپ خود بنشینید، اما وقتی ایده‌ای در سر نداشته باشید، آن وقت چه؟ آیا چیزی خلق می‌شود؟ پس بنابراین داشتن ذهنی قوی و سرشار از ایده، اولین چیزی است که شما به آن احتیاج دارید.» فردریک بکمن می‌گوید با شخصیت‌های کتاب‌هایم برای مدت طولانی در ذهنم زندگی می‌کنم و وقتی احساس می‌کنم آن‌ها آماده‌ی تولد هستند، بر روی کاغذ می‌آورمشان. این شخصیت‌ها گرته‌هایی از آدم‌هایی که در پیرامون خودم هستند، با خود به همراه دارند و از آن‌ها نکته‌های شخصیتی را می‌گیرم و با هم ترکیب می‌کنم. این شخصیت‌ها می‌باید در درجه‌ی اول برای خود من ملموس و واقعی باشند تا خواننده‌ی آثارم بتواند آن‌ها را باور کند. بکمن که به ورزش کردن هم علاقه‌ی زیادی دارد می‌گوید: «من اهل جنوب سوئدم. جایی که برف زیادی در آن نمی‌بارد و بنابراین خبری از هاکی هم در آن نیست، اما مرتب ورزش می‌کنم.» بکمن در کنار خانواده و دوستان بودن را بسیار لذت‌بخش می‌داند، می‌گوید: «این روزها دخترم را برای رفتن به تمرین فوتبال همراهی می‌کنم. در میانه‌ی راه بحث‌های جالبی درمی‌گیرد و از آن‌ها لذت می‌برم.»