جستجوی کتاب
عنوان کتاب، مولف، مترجم یا ناشر مورد نظر خود را برای جستجو وارد کنید.
ورود به فروشگاه
جدال روایت‌ها/ تبدیل هنرمندانۀ متن ادبی به یک فیلمنامۀ درخشان سینمایی
کتاب جدال روایت‌ها، بررسی جلوه‌های دراماتیک ادبیات در سینما، به همت انتشارات عنوان به چاپ رسیده است. به گفتۀ جیمز موناکو، در کتاب چگونگی درک فیلم، تشریح فیلم کاری است دشوار، چون فهم آن ساده است.
به عبارت دیگر، از آنجا که فرآیند درک و دریافت فیلم در نظامی خارج از استدراک و استنباط خودآگاهانۀ تماشاگر رخ می‌دهد، به‌راحتی هر گروهی از مخاطبان، با فرهنگ و دیدگاه و سلیقۀ خاص خود می‌توانند به آن دست یابند.
مطابق نظر نشانه‌شناسان، سینما، پدیده‌ای خواندنی است که برای فهم آن، ابتدا باید تصویر را خواند. در این فرآیند، لازم است بدانیم که فیلم را به دلیل شناخت نظام آن درک نمی‌کنیم، بلکه برعکس، به دلیل فهم فیلم است که نظام آن را درمی‌یابیم.
سختی کار از جایی آغاز می‌شود که بخواهیم از چگونگی کارکرد نظام نشانه‌ها و نحوۀ انتقال معنا و مفهوم از دنیای فیلم به مخاطب، سخن به میان آوریم.
در آن صورت است که باید به تدابیر و تمهیدات خالق اثر در به تصویر کشیدن دنیای سینمایی فیلم بیندیشیم و حتی باید به دستمایه‌های داستانی اثر، که همواره در بیشتر ساخته‌های درخشان سینما از ادبیات سرچشمه می‌گیرد، توجه و اعتنایی ویژه کنیم.
اینجاست که بحث اقتباس و استخراج از آثار داستانی مکتوب، مطرح می‌شود و چگونگی ترجمان هنرمندانه و هوشمندانۀ فیلمساز از رمان به فیلم، اهمیت و جایگاهی ویژه در ساخت و پرداخت اثر سینمایی می‌یابد.
آرش معیریان
قسمتی از کتاب جدال روایت‌ها:
تفاوت عمدۀ داش آکل با دیگر ساخته‌های کیمیایی، استفادۀ خلاقانه و هنرمندانه از فضاهاست. دوربین در تمام صحنه‌ها، رویدادها و کنش‌ها را از بهترین و تأثیرگذارترین زوایا به تصویر می‌کشد و همین سبب می‌شود آنچه در قاموس نئوفرمالیست‌ها، اصطلاحاً فضای داستانی تعبیر می‌شود، به حد اعلایی در فیلم، تمامیت یافته، منسجم و بسیار همگن در بافت قصه جلوه‌گر باشد. برای نمونه، به یاد بیاوریم اولین لحظۀ رودررویی داش‌آکل را با مرجان، در فضای باران‌زدۀ یک قبرستان پر دار و درخت، درحالی‌که مرجان از فرط ماتم و اندوه تاب و توان از دست داده چهرۀ بی‌رمق و سوگوارش را با کنار رفتن روبند، بر داش‌آکل عیان می‌کند. در این صحنه، بار احساسی و عاطفی فضای خلق شده در تصاویر، به کمک حس و حال شخصیت‌ها آمده و علاقۀ پنهان و ناخودآگاه آن‌ها را تقویت می‌کند. در همین صحنه با سه عمل نمایشی بسیار انگیزه‌مند مواجه هستیم: عمل اول کنار زدن روبند مرجان به دست داش‌آکل برای آب زدن به سر و صورت او؛ عمل دوم لحظه‌ای است که قطرات آب، با جهش پنجه‌های داش‌آکل، بر صورت مرجان فرود می‌آید و مرجان بی‌اختیار چشم می‌گشاید و عمل سوم، دستمال سیاه مرجان روی زمین که نظر داش‌آکل را جلب می‌کند و برای همیشه نزد او به یادگار می‌ماند. هر سه عمل، ضمن تأثیر لطیف و شاعرانه‌اش به لحاظ احساسی، کارکرد نمایشی نیز دارد. عمل اول باعث شکل‌گیری عشق پنهان داش‌آکل به مرجان می‌شود. عمل دوم به گونه‌ای کنایی، تأثیر معجزه‌آسا و شفابخش این عشق پاک و بی‌آلایش و در عین حال ممنوع را بر مرجان به تصویر می‌کشد و مرجان، جانی تازه می‌یابد. بالاخره در عمل سوم نیز فقدان حضور فیزیکی مرجان در کنار داش‌آکل، با برداشتن دستمال جبران می‌شود. دستمال سیاه، با کارکردی مجازی، عنصری از وجه تغزلی شخصیت مرجان برای داش‌آکل می‌شود طوری که این دستمال، تسلی دهندۀ روح پر درد او در زمان دلتنگی است. جدال روایت‌ها، نوشتۀ آرش معیریان، در ۱۲۸ صفحه رقعی با جلد نرم چاپ و با قیمت ۲۵ هزار تومان روانه کتابفروشی‌ها شده است.
در حال بارگزاری دیدگاه ها...