بیوگرافی: مازیار اسلامی

زاده‌ی خرداد ۱۳۴۹ در آبادان. او که دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی زبان انگلیسی است سال‌هاست در زمینه نقد، پژوهش و متون نظری سینما فعالیت می‌کند. اسلامی همچنین سال‌ها درس‌گفتارهایی پیرامون ارتباط بین سینما و رشته‌های گوناگون علوم انسانی، برای علاقه‌مندان عموماً جوان هنر سینما برگزار کرده است. در این درس‌گفتارها، مواردی چون سینما و روان‌شناسی، سینما و فمینیسم، سینما و فلسفه و... به‌طور دقیق تحلیل شده‌اند. یکی از جنجالی‌ترین آثار مازیار اسلامی کتابی با عنوان «پاریس-تهران» بود. در این کتاب، اسلامی به همراه مراد فرهادپور به تحلیل و بررسی ابعاد و زوایای گوناگون سینمای عباس کیارستمی نشسته‌اند. کتابی که به مذاق هواداران کیارستمی خوش نیامد و موجی از مخالفت‌ها و البته موافقت‌ها را در پی داشت. او همچنین کتاب بوطیقای گسست را پیرامون سینمای اصغر فرهادی به نگارش درآورده است.

بخشی از کتاب «صحنه‌هایی از یک ازدواج» نوشته‌ی مازیار اسلامی:

میان معماری و سینما پیوند تاریخی و اجتماعی موثقی وجود دارد، این پیوند فراتر از این بحث کلی است که سینما به عنوان هنر هفتم فرزند سنتز مابقی فرم‌های هنری و ادبی همچون رمان، تئاتر، نقاشی و غیره است. میان ‌جهشی که اساساً در مفهوم معماری و فضای مدرن در اواخر قرن نوزدهم به وجود آمد و شکل‌گیری سینما که سبب تحول و تغییر ادراک آدمی از مفهوم فضا شد، تقارن معناداری وجود دارد. با پیدایش سینما ما با تغییر بینش آدم‌ها دربرابر واقعیت‌ها و جهانی که با آن مواجه بودند روبه‌رو شدیم و سینما این امکان را به بشر داد تا پدیده‌ها و واقعیت‌ها را به شکلی کاملاً متفاوت از آنچه پیش از آن تجربه می‌کرد و از زاویه دید و منظری تازه تجربه کند. این تغییر در دریافت انسانی از فضا و واقعیت پیرامون در قرن بیستم، همزمان است با تغییر و جهشی که در فضای شهری و فضای معمارانه از طریق معماری مدرن ایجاد شد. این تقارن و همزمانی موضوع اصلی این گفتار نیست؛ زیرا ما را به سمت اشارات و دلالت‌های تاریخی و اجتماعی هدایت می‌کند و از هدف اصلی‌مان دور خواهد کرد. محوری که ما دنبال خواهیم کرد، در وهله‌ی نخست به زمینه‌هایی درون ماندگار مشترک این دو فرم هنری معطوف است یا همان‌طور که والتر بنیامین اشاره می‌کند پیوندی که به‌زعم او سینما را بیش از سایر فرم‌های هنری دیگر وامدار معماری می‌کند. به‌زعم بنیامین، سینما و تماشای فیلم بیش از آنکه تجربه‌ای شبیه دیدن و تماشای یک نقاشی یا خواندن یک رمان و رفتن به سالن تئاتر باشد و از این رو تجربه‌ای مشابه با این فرم‌های هنری در اختیار مخاطبش قرار دهد، وامدار تجربه‌ی معماری مدرن است و این به پیوند درون‌ماندگاری باز می‌گردد که میان سینما و معماری وجود دارد.