بیوگرافی: اصغر نوری

متولد ۲۰ مرداد سال ۱۳۵۵ در تبریز. نوری در کنار کار ترجمه، به نمایشنامه‌نویسی و کارگردانی تئاتر نیز مشغول می‌باشد. او که در مقطع کارشناسی در رشته زبان و ادبیات فرانسه و در مقطع کارشناسی ارشد در رشته‌کارگردانی تئاتر تحصیلات دانشگاهی خود را به اتمام رسانده، سالهاست با ترجمه رمان‌ها و نمایشنامه‌های نسل نوی نویسندگان و نمایشنامه‌نویسان فرانسوی، نقش پر رنگی در آشنا شدن ما با نویسندگان نسل اخیر فرانسه داشته است. آگوتا کریستف، پاتریک مودیانو، ژوئل اگلوف، بریژیت ژیرو، مارسل امه و دیدیه ون کولارت از جمله نویسندگانی هستند که اصغر نوری آثاری از آنها ترجمه کرده است.

نوری در مورد آگوتا کریستف که می‌توان گفت به نوعی خود او به مخاطبان فارسی شناساند می‌نویسد:

آگوتا کریستف ۳۰ اکتبر ۱۹۳۵ در مجارستان به دنیا آمد. خواندن را خیلی زود، وقتی چهار سال داشت آموخت و از چهارده سالگی شعرهایی به زبان مادری‌اش سرود. در سال ۱۹۵۶ به همراه شوهرش از مجارستان له شده زیر بار دیکتاتوری کمونیسم فرار کرد و به سوئیس پناهنده شد و شهر نوشاتل، واقع در بخش فرانسوی زبان این کشور را برای زندگی برگزید. کریستوف از سال ۱۹۷۰ نوشتن به زبان فرانسه را آغاز کرد. اولین آثار او نمایشنامه‌های کوتاهی بودند که توسط گروه‌های آماتوری شهر نوشاتل به روی صحنه می‌رفتند و بعضی‌شان هم در رادیو اجرا شدند. این نمایشنامه‌ها، در واقع بخشی از تمرین زبان فرانسه بود. توی یک کارخانه کار می‌کردم، به صحبت‌های همکارهایم گوش می‌دادم و بعد سعی می‌کردم در دیالوگ‌های نمایشنامه‌هایم از آنها استفاده کنم. از ویژگی‌های بسیار ممتاز نوری پیرامون ترجمه، وسواس در انتخاب عناوین و دقت و باریک بینی شگرف در فرآیند ترجمه است. او در جایی پیرامون معیارهای اصلی خود در مورد عناوینی که برای ترجمه انتخاب می‌کند گفته: دو معیار اصلی و کلی برای انتخاب کتاب به منظور ترجمه دارم: اول اینکه از خواندن کتاب لذت ببرم و حس کنم توانایی ترجمه‌اش را دارم و دیگر اینکه متقاعد شوم این کتاب ربطی هر چند بسیار کوچک با زندگی ایرانی دارد و می‌تواند به سوال‌هایی از یک فرد ایرانی جواب دهد. البته برای رعایت هر دوی این معیارها کتابهای بسیاری می‌خوانم چون کار سختی پیش رو دارم. ترجمه کار طاقت فرسایی است پس لازم است هدفمند و با برنامه انجام شود. اصغر نوری معتقد است ادبیات فرانسه از دیرباز درونی‌تر از ادبیات هر سرزمین دیگری بوده است. او همچینین اضافه می‌کند؛ انسان همواره نقطه‌ی محوری ادبیات بوده و خواهد بود. وقتی تاریخ ادبیات فرانسه را مطالعه می‌کنیم با تغییرات و فراز و فرودهای زیادی روبرو می‌شویم و یکی از مهمترین ویژگی‌های این ادبیات، پیوند بسیار مستحکمی است که با فلسفه و اندیشه دارد.