ترجمه جدیدی از رمان محبوب و جنجالی جورج اورول یعنی ۱۹۸۴ به بازار نشر عرضه شده است.
اورول در جوانی عمیقا تحت تاثیر بینش آرمان‌شهرگرایانه‌ی اچ.جی.ولز بود و به تعبیری می‌توان ۱۹۸۴ را نقطه‌ی مقابل نگرش ولز دانست، توام با بسیاری از چاشنی‌هایی که او برای آینده‌ای آرمانی متصور شده بود و این جا به سان ابزاری در خدمت دنیایی استوار بر بردگی مطلق به کار رفته‌اند.
۱۹۸۴ اساسا کتابی ست درباره‌ی اندیشه‌ها و اهمیت چندانی ندارد که وینستون اسمیت رنگ‌مایه و سایه‌ای بیش نیست و جولیا، دختر اهل گشت و گذار و مانوس با هوای آزاد، یک راست از مدرسه‌های سیاسی تابستانی بیرون آمده که اورول در دهه‌ی سی در رفت و آمد به آن‌ها بود.
کتاب، آن‌طور که بعضی‌ها گفته‌اند، علمی-تخیلی نیست، بر سوسیالیسم نیز نتاخته، امری که اورول منکرش بود. او در نامه‌ای به یکی از سرجنبانان اتحادیه‌های کارگری امریکایی، این مطلب را صراحتا بیان کرده و اظهار داشته از حزب کارگر بریتانیا جانبداری می‌کند و اضافه کرده: "بر این باور نیستم که جامعه‌ی توصیف شده در رمانم قطعا موجودیت خواهد یافت، اما باور دارم چیزی کم و بیش مشابه می‌تواند رخ دهد.
۱۹۸۴ گرچه بی ایراد نیست، اما در تاریخ ادبیات یک شاهکار کلاسیک به شمار می‌آید. شرایط مشقت‌بار و ملال‌آور زندگی روزمره در ۱۹۸۴ از آن‌چه نویسنده در ۱۹۴۸ در اطرافش می‌دید گرته‌برداری شده.
دو سال پس از آنکه جنگ در اروپا پایان گرفته بود، جیره‌ی گوشت که همواره هم نصیب مردم نمی‌شد، از دو بُرش کوچک در هفته تجاوز نمی‌کرد، نان سیاه را سهمیه‌بندی کرده بودند و همین‌طور سیب‌زمینی‌های یک چشم را.
صابونِ زبر، تیغ‌های ریش‌تراشی کُند و آسانسورهایی که کار نمی‌کردند، همگی در حافظه‌ی کسانی که آن ایام را زیسته‌اند باقی مانده‌اند و همین‌طور بعضی مکان‌های مشابهِ سفره‌خانه‌ها‌ی زیرزمینی با صف‌های طولانی برای غذایی چندش آور.
این آینده‌ی تخیلی رعب‌آور که از همان ابتدای رمان، هنگامی که ساعت‌ها سیزده بار ضربه می‌زنند، پی می‌بریم ماجرا در آینده می‌گذرد، به طرزی خاص متقاعد کننده است، زیرا بخش عمده‌اش با الهام از محیطِ مادی زمانِ حال ساخته و پرداخته شده است.
اورول هنرمندی است که منتقد اجتماعی هم بود، و ما از ورای خیال‌پردازی‌های کابوس‌گونه ۱۹۸۴، همواره طرح کلی جهان خودمان را مشاهده می‌کنیم.
در بخشی از کتابِ ۱۹۸۴ می‌خوانیم:
سیمای برادرِ بزرگ به ذهنش هجوم آورد و جای تصویر اُبراین را گرفت. درست مثل چند روز قبل، سکه‌ای را از جیب درآورد و براندازش کرد. سیمای آشنا به‌اش زل زد، با ابهت، متین، دلسوز. اما چه جور لبخندی زیر سبیل تیره‌اش پنهان بود؟ شعارها با طنین سربی ناقوس در سرش پیچیدند:
جنگ صلح است
آزادی بردگی است
نادانی توانایی است
!!!
۱۹۸۴ را کاوه میرعباسی ترجمه کرده و اثر حاضر در ۳۴۹ صفحه رقعی با جلد نرم و قیمت ۳۸ هزار تومان چاپ و روانه‌ی کتابفروشی‌ها شده است.
برای خرید کتاب ۱۹۸۴(نشر چشمه) از فروشگاه کلیک کنید
ترجمه جدیدی از رمان محبوب و جنجالی جورج اورول یعنی ۱۹۸۴ به بازار نشر عرضه شده است.
اورول در جوانی عمیقا تحت تاثیر بینش آرمان‌شهرگرایانه‌ی اچ.جی.ولز بود و به تعبیری می‌توان ۱۹۸۴ را نقطه‌ی مقابل نگرش ولز دانست، توام با بسیاری از چاشنی‌هایی که او برای آینده‌ای آرمانی متصور شده بود و این جا به سان ابزاری در خدمت دنیایی استوار بر بردگی مطلق به کار رفته‌اند.
۱۹۸۴ اساسا کتابی ست درباره‌ی اندیشه‌ها و اهمیت چندانی ندارد که وینستون اسمیت رنگ‌مایه و سایه‌ای بیش نیست و جولیا، دختر اهل گشت و گذار و مانوس با هوای آزاد، یک راست از مدرسه‌های سیاسی تابستانی بیرون آمده که اورول در دهه‌ی سی در رفت و آمد به آن‌ها بود.
کتاب، آن‌طور که بعضی‌ها گفته‌اند، علمی-تخیلی نیست، بر سوسیالیسم نیز نتاخته، امری که اورول منکرش بود. او در نامه‌ای به یکی از سرجنبانان اتحادیه‌های کارگری امریکایی، این مطلب را صراحتا بیان کرده و اظهار داشته از حزب کارگر بریتانیا جانبداری می‌کند و اضافه کرده: "بر این باور نیستم که جامعه‌ی توصیف شده در رمانم قطعا موجودیت خواهد یافت، اما باور دارم چیزی کم و بیش مشابه می‌تواند رخ دهد.