یادداشت‌های روزانۀ یک عصیانگر/ پائولو کوئیلو و نوشته‌های پراکنده‌اش

کتاب یادداشت‌های روزانۀ یک عصیانگر به همت نشر شما به چاپ رسیده است. تاکنون ده‌ها ترجمه از آثار پائولو کوئیلو منتشر شده است و میلیون‌ها نفر خواننده دارد. نویسنده‌ای که داستان‌هایی از سراسر دنیا را با زبانی ساده و دلنشین، بازگو می‌کند؛ داستان‌هایی که ما نیز با بسیاری از آن‌ها آشنا هستیم و احتمالاً بارها شنیده‌ایم، اما بازخوانی آن‌ها در فرهنگ‌های مختلف و با روش نگارش کوئیلو، زیبا و دلپذیر است. آنچه او می‌نویسد حقایقی است که در سراسر دنیا وجود دارد: قضاوت‌های نادرست، تعصب، پیش‌داوری‌ها، حسادت، تکبر، تنهایی و همچنین امید و عشق به هستی و همنوع، که از ابتدای عالم و در همۀ جوامع انسانی وجود داشته و دست کم تا امروز فقط شیوۀ آن تغییر کرده است. یادداشت‌های پراکندۀ کوئیلو از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷، مجموعه‌ای از دل‌نوشته‌های اوست که از هر موضوعی می‌گوید. پائولو کوئیلو در ۲۴ اوت ۱۹۴۷، در شهر ریودو ژانیرو کشور برزیل به دنیا آمد. در نوجوانی یک‌بار آرزوی نویسنده شدن را بر زبان آورد و مادرش، که زنی خانه‌دار بود، او را نصیحت کرد و توضیح داد که نویسندگی اصلاً شغل نیست و هیچ آینده‌ای ندارد. پدر پائولو مهندس بود و به قول مادرش، انسانی منطق‌گرا با دیدی کاملاً مشخص از زندگی. با این همه، پائولو به نصایح والدین خود گوش نکرد و سرپیچی و سرکشی‌اش موجب شد تا سر از مرکزی روانی درآورد. هر چند از آنجا هم گریخت! او بعدها معتقد بود که پدر و مادرش با چنین رفتاری نمی‌خواستند او را آزار دهند، اما برای کمک و نجات فرزندشان، چارۀ دیگری به ذهنشان نمی‌رسید! پائولو برای تحقق آرزوهای والدین خود، مدتی رؤیای نویسنده شدن را رها کرد و در مدرسۀ حقوق ثبت‌نام کرد؛ اما نتوانست در آن رشته ادامه تحصیل دهد. چندی به گروهی نمایشی پیوست، در شرکت تولید موسیقی کار کرد، به روزنامه‌نگاری پرداخت، به سفر رفت و به قول خودش طبیعی زندگی کرد، اما نتوانست رؤیایش را فراموش کند. امروزه پائولو کوئیلو یکی از محبوب‌ترین و تأثیرگذارترین نویسندگان معاصر است. افکار او نوعی عرفان نوظهور عنوان می‌شود و به قولی با قدرت کلام خود پیوندی میان فرهنگ‌های مختلف برقرار کرده است. آثارش جذابیت‌های دلنشینی دارد و از عرفان مسیحیت، عرفان ساحری و نگرش‌های متنوع شرق و غرب الهام گرفته است. با این همه، به اعتقاد بسیاری، او را نمی‌توان اندیشمند و متفکر دانست. خاطرات یک مغ، کیمیاگر، بریدا، کوه پنجم و پدران فرزندان و نوه‌ها ازجمله مهم‌ترین آثار اوست. پائلو هنوز هم مطالبی هفتگی، در بعضی روزنامه‌ها می‌نویسد و از مصاحبه دریغ ندارد. از سال ۲۰۰۷ سفیر صلح سازمان ملل در موضوع فقر و گفت‌وگوی فرهنگی است و آثارش به ده‌ها زبان ترجمه و خوانده می‌شود. برخی او را کیمیاگر واژه‌ها می‌خوانند یا برعکس پدیده‌ای عامه‌پسند، اما به‌هر‌حال طرفداران زیادی دارد و یکی از مشهورترین نویسندگان قرن حاضر است. در مجموعۀ حاضر، گزینه‌ای از یادداشت‌های روزانۀ پراکنده و کوتاه و بلند این نویسنده در سال‌های اخیر گردآوری شده‌اند.

قسمتی از کتاب یادداشت‌های روزانۀ یک عصیانگر:

اندازۀ عشق: روزی شاگردی از استاد خود پرسید: «همیشه می‌خواستم مثل شما عشق بورزم، آیا می‌توانم؟» استاد به او گفت: «هیچ نیرویی ورای عشق وجود ندارد. عشق است که جهان را می‌گرداند و ستاره‌ها را در آسمان نگاه می‌دارد.» «همۀ این‌ها را می‌دانم، اما چطور بفهمم که عشق من به اندازه کافی است؟» «سعی کن دریابی چقدر خود را از آن رهانیده‌ای یا از احساساتت گریخته‌ای، اما هرگز میزان عشق را حساب نکن، چون نه زیاد است و نه کم. هرگز نمی‌توانی عواطف و عشق را مثل طول و عرض یک جاده اندازه‌گیری کنی، چون در آن صورت فقط بازتاب آن را می‌بینی -مثل تماشای انعکاس نور ماه در آب یک دریاچه؛ به این ترتیب تو مسیر عشق را دنبال نمی‌کنی.» یادداشت‌های روزانۀ یک عصیانگر را گیله‌گل بهروزان ترجمه کرده و کتاب حاضر در ۱۴۰ صفحه رقعی با جلد نرم و قیمت ۲۸ هزار تومان چاپ و روانه کتابفروشی‌ها شده است.