معرفی کتاب: فیلمنامه‌نویسی For Dummies

کتابی است نوشته‌ی لورا شلهارد و از مجموعه کتاب‌های فور دامیز انتشارات وایلی که نشر آوند دانش تحت امتیاز ناشر اصلی در ایران ترجمه و چاپ می‌کند. فیلمنامه‌نویسی یک حرفه است و مثل هر فن دیگری ارزش دنبال کردن و آموختن را دارد، هرقدر درباره‌اش بیاموزید کم است. آدم نمی‌تواند به یک پزشک بگوید از دقت و مطالعه در علم پزشکی دست بردارد، مگر می‌شود؟ مگر می‌شود یک معلم فکر کند همه‌چیز را درباره‌ی تدریس یاد گرفته است؟ فیلمنامه‌نویسی دیدی منحصر‌به‌فرد می‌خواهد و چشمانی آزموده که دنیا را با دقتی خاص ببیند. شاید خنده‌دار بنظر برسد اگر بگوییم فیلمنامه‌نویس‌ها دنیا را با دید بصری می‌نگرند؛ ولی واقعیت همین است. مگر بقیه این کار را نمی‌کنند؟ بالاخره دیدن یک کار، امری بصری است. البته بین نگاه فیلمنامه‌نویس‌ها با نگاه آدم‌هایی در مشاغل دیگر، زمین تا آسمان تفاوت هست. فیلمنامه‌نویس‌ها دنیا را به تکه‌ها یا صحنه‌های بصری و به عبارت دیگر، به تصاویر متحرک خرد می‌کنند. آن‌ها به غیر از چشم با چیزهای دیگری هم می‌بینند.

با مطالعه‌ی این کتاب، یاد می‌گیرید که:

- فیلمنامه‌تان را بنویسید، برایش بازاریابی کنید و آن را بفروشید. - شخصیت‌ها و دیالوگ‌های گیرا خلق کنید. - یک کارگزار استخدام و از حقوقتان محافظت کنید. - با نویسندگان دیگر همکاری کنید. قسمتی از کتاب «فیلمنامه‌نویسی For Dummies» اگر پیرنگ اسکلت داستان باشد، کاراکترها قلب آن هستند. حوادث مهم و خیره‌کننده به‌ندرت به شکل منظم و از پیش تعیین‌شده رخ می‌دهند. این حوادث، به‌خاطر انتخاب آدم‌ها اتفاق می‌افتد. آن انتخاب‌ها نیازمند اکشن‌اند یا عواقبی دارند که موجب اکشن می‌شود. مخاطبان شما شاید تحت تأثیر موقعیت‌های هیجانی و ماجراجویانه متعدد شوکه شوند، اما به‌ندرت روی موقعیت‌های صرف حساب باز می‌کنند. مخاطبان روی هیجان حاصل از آدم‌های اهل درگیری، آدم‌های لاف زن، آدم‌های اهل کارهای خلاف حساب می‌کنند. داستان شما بدون کاراکترهای جذاب پیش می‌رود، اما به کجا می‌رسد؟ شاید حوادث ابروی بیننده را بالا ببرند، بعضی‌ها بخندند، شاید نفس یکی دو نفر هم بند بیاید، اما که چه؟ یک نفر را به من نشان بدهید که از چنین فیلمی خوشش بیاید، آن وقت قول می‌دهم فیلمتان را با خود به خانه ببرم. حتی شاید روز بعد هم درباره‌اش با کسی صحبت کنم. برای خلق یک شخصیت باید به اندازه‌ی یک نقاش، هنرمند و به اندازه‌ی خبرنگار کنجکاو باشید. باید ظاهر آن شخص را ترسیم کنید، هر بار چیزهایی به آن اضافه و کم کنید، باید درباره‌اش تحقیق کنید و داستان و تاریخ برایش بسازید. هدف چیست؟ اینکه یک آدم واقعی بسازید. به تصویر کشیدن یک کاراکتر کافی نیست، من می‌خواهم وجود این آدم را باور کنم. کاراکترهای واقعی سؤال دارند، کاراکترهای شما هم همین‌طور. کاراکترهای واقعی قدرت و ضعف دارند، کاراکترهای شما هم باید همین‌طور باشند. کاراکترهای واقعی روش خودشان را برای زندگی در این دنیا دارند، کاراکترهای شما هم.