معرفی کتاب: تفاهم (نسل نواندیش)

کتابی است به تألیف شمس‌الدین حسینی و الهام آرام‌نیا، با زیر عنوان: چگونه می‌توانید در مورد خودتان، همسرتان و ارتباط‌تان به درک بهتری برسید و با یکدیگر به‌خوبی کنار بیایید. تفاهم، به معنای توانایی ایجاد هماهنگی در زندگی مشترک یا کنار آمدن مناسب با یکدیگر و همچنین، به معنای داشتن توافق و تعادل با یکدیگر است. می‌توان تفاهم را به (یکی شدن) با هم نیز توصیف کرد ولی به شرط اینکه هر یک از طرفین، مانع رشد استعدادها و ظرفیت‌های طرف مقابل نشود. در تمام زمینه‌های زندگی، زن و شوهر نیازمند سازگاری‌اند، مانند مسائل فیزیکی، عقل و هوش، احساسات، مسائل مالی، استقلال فردی، معنویت، کار، گفت‌وگو، روابط جنسی، عادات زندگی، اجتماعی بودن و معمولاً ویژگی‌ها و مهارت‌هایی که کسب می‌کنند و برای سازگاری با طرف مقابل، به آن‌ها کمک می‌کند. همسر خوب، باید انعطاف‌پذیر و تغییرپذیر باشد و با شرایط و موقعیت‌های گوناگون، خودش را وفق دهد. تفاهم، فرایند رشد است و بدون کسب مهارت تفاهم، رشد امکان‌‌پذیر نیست. در این کتاب می‌آموزید که چگونه می‌توانید دربارۀ خودتان، همسرتان و ارتباط‌تان به درک بهتری برسید، باورها و نگرش‌های سالمتان را جایگزین باورها و نگرش‌های ناسالم کنید، با همسرتان راحت‌تر کنار بیایید و از ازدواج و ارتباطی لذت ببرید که شایسته شماست. تفاهم یعنی برای لذت بردن از زندگی، روش شما مشابه روشی باشد که همسرتان برای زندگی‌اش انتخاب کرده و از آن لذت می‌برد. هر رابطه‌ای، باید به هدفی کمک کند و جهت‌گیری داشته باشد. اگر دو نفر با یکدیگر همسو نباشند و با هم رشد و پیشرفت نکنند، عشقشان از هم فاصله خواهد گرفت و به‌تدریج از بین خواهد رفت! تفاهم یعنی بتوانید در زندگی با یکدیگر هماهنگ باشید. ممکن است موارد مشابهی وجود داشته باشد که هر دو شما، یا می‌پسندید یا نمی‌پسندید، مواردی که موجب تسهیل ارتباط‌تان می‌شود، اما حتی اگر چنین مواردی هم وجود نداشته باشد، باز هم از بودن با یکدیگر لذت می‌برید، از هم قدردانی می‌کنید و نسبت به یکدیگر پذیرا هستید. هر گاه شما و همسرتان در مسیری مشابه رشد کنید و هدف مشترکی داشته باشید، به‌طور طبیعی مکمل یکدیگر خواهید بود. شما به یکدیگر نیاز دارید تا در رشد مناسب، به هم کمک کنید و با هم یک کل را بسازید. اگر قرار باشد رابطه دوام بیاورد و رشد کند، باید بر مبنای تفاهم و سازگاری باشد.

قسمتی از کتاب تفاهم:

برای خلق صمیمیت سالم و ازدواج کارآمد، یکی از پایه‌های اصلی، پذیرش است، ولی دربارۀ پذیرش، نوعی درک نادرست هم وجود دارد. پذیرش یعنی عشق شما به همسرتان به‌قدری عمیق است که هیچ موضوعی نمی‌تواند بین شما قرار بگیرد و موجب ناراحتی و آشفتگی‌تان شود. هنگامی که پذیرش وجود دارد، عشق هم وجود دارد و به دلیل وجود عشق، بخشش نیز آسان‌تر است و همۀ کدورت‌ها فراموش می‌شود. اگر خواهان ازدواج کارآمدی هستید، باید نقش پذیرش را بسیار جدی بگیرید؛ درواقع، هرقدر بیشتر عاشق همسرتان باشید، بیشتر او را می‌پذیرید. وقتی ما کسی را می‌پذیریم، وجود او را در قلب‌مان حس می‌کنیم. بنابراین همۀ ابعاد او را می‌پذیریم، اعم از واقعیت‌ها، خوبی‌ها، بدی‌ها و ناپختگی‌ها. در واکنش به پذیرش، هریک از ما، یکدیگر را همان‌طور که هست می‌پذیریم. اگر فرد مطمئن نباشد که بی‌قیدوشرط مورد پذیرش است، نمی‌تواند عشق بورزد، اعتماد یا رشد کند. اگر همسرتان احساس کند که بخشی از او مورد پذیرش شما نیست، پیوندش با شما ضعیف شده و عصبانی می‌شود و یا وانمود می‌کند فرد دیگری است. بنابراین، هیچ‌یک نمی‌توانید عشق واقعی را تجربه کنید. با پذیرش، رشد آغاز می‌شود، چون بدون آن، خواسته‌هایمان را پنهان می‌کنیم و از خودمان چهره‌ای غیرواقعی به نمایش می‌گذاریم و تلاش می‌کنیم تا از ناامیدی، خشم و ناراحتی همسرمان اجتناب کنیم. فقط در سایۀ آزادی نشأت گرفته از پذیرش است که می‌توانیم دربارۀ مسائل گوناگون، با هم صحبت کنیم، اطلاعات را پردازش و حمایت کنیم و برای نقاط ضعفمان دنبال راه‌حل‌هایی باشیم. همسرتان را همان‌طور که هست بپذیرید. از سرزنش کردن اجتناب کنید. مشخص کنید که شما برای لذت بردن در این ارتباط هستید، نه اینکه سعی کنید همسرتان را اصلاح کنید یا او را تغییر دهید. مسئول احساسات‌تان باشید. به خودتان اجازه دهید که همسرتان را تحت تأثیر قرار دهید، اما توقع نداشته باشید که تغییر کند! همچنین، به او آزادی دهید که شما را تحت تأثیر قرار دهد، متقاعد سازد و آگاه کند.