مصاحبه با تاریخ‌سازان/ اوریانا فالاچی رو در روی شخصیت‌های سیاسی

کتاب «مصاحبه با تاریخ‌سازان»، شامل مصاحبه و گفت‌وگوی اوریانا فالاچی با شخصیت‌های سیاسی، به همت انتشارات بدرقه جاویدان به چاپ رسیده است. فالاچی می‌گوید: این کتاب مدعی نیست که چیزی بیش از گواهی و شهادت مستقیم درباره‌ی چند نفر از چهره‌های سیاسی می‌باشد. من چیزی بیش از این را قول نمی‌دهم، منظورم خودداری از تعهد و اظهارنظرهای تاریخی و روزنامه‌نگاری است. البته نباید این کتاب را مجموعه‌ای از مصاحبه‌های ساده برای طالبان قدرت و ضدقدرت به حساب آورد. من احساس نمی‌کنم که این‌گونه باشم. من همچون ضبط‌صوت، سرد و بدون احساسی نبوده‌ام که کارم فقط ضبط گفتارها باشد، بلکه روی هریک از این تجربه‌های شغلی، قسمتی از وجودم را مایه گذاشتم. آنچه را که می‌دیدم و احساس می‌کردم که به کارم ربطی دارد، رویش مکث می‌کردم و درباره‌اش چیزهای دانستنی را درمی‌یافتم. البته این موضوع به شخص خودم مربوط بوده و احساس می‌کردم که از لحاظ شغلی روزی مورد استفاده‌ی من واقع خواهد شد. بنابراین برای دیدن این چهره‌های سیاسی تاریخ یا برای بیان تشریح احوال آنان و به‌عنوان یک خبرنگار آرام و خونسرد نرفته‌ام. با احساس تمام، با هزاران شور و اشتیاق و با داشتن هزاران سؤال در مخیله‌ام پیش آن‌ها رفته‌ام. این سؤالات قبل از آنکه روی شانه‌ی آن‌ها سنگینی کنند روی شانه‌ی من سنگینی می‌کردند و به امید فهمیدن اینکه به چه طریقی این افراد، وقتی که ثروتمند هستند و زمانی که صاحب‌قدرت نیستند، درباره‌ی آینده و سرنوشت ما تصمیم می‌گیرند، با اغلب آنان ملاقات شده است. مثلاً اینکه آیا تایخ توسط همه‌ی افراد اجتماع ساخته می‌شد، یا عده معدودی هستند که تاریخ را می‌سازند. هر سؤالی در این مورد، دربردارنده‌ی سؤال دیگری است که درست نقطه‌ی مقابل آن است. این موضوع درست نیست که خیلی‌ها سعی دارند بپذیرند تاریخ به دست عده‌ی معدودی ساخته می‌شود و آن عده‌ی انگشت‌شمار که در ساختن تاریخ دست دارند، کسانی هستند که در لحظه‌ی مناسبی از زمان پا به عرصه‌ی وجود گذاشته‌ و قادر بوده‌اند که از آن لحظه‌ی مطلوب و مناسب نهایت استفاده را ببرند. اما سانی که خودشان را با تراژدی بیهوده‌ی زندگی فریب نمی‌دهند کسانی هستند که می‌توان گفت دنباله‌رو افرادی چون پاسکال‌اند که می‌گوید: اگر دماغ کلئوپاترا از آنچه بود کوتاه‌تر می‌شد، دنیا سیمای دیگری داشت و غیر از آنی بود که هم‌اکنون است. آن‌ها کسانی هستند که از گفته‌ی اشخاصی چون برتراند راسل در هراس‌اند وقتی که می‌گوید: اینکه آیا جمعیت جهان به زندگی خود ادامه دهند یا بمیرند وابسته به تصمیمات افرادی چون خروشچف، مائوتسه تونگ، و جان فوستر دالس است، نه افراد معمولی و عادی چون خودمان. اگر آن‌ها بگویند بمیرید! ما خواهیم مرد؛ اگر آن‌ها بگویند زنده بمانید! ما زنده خواهیم ماند. نمی‌توانم بگویم که او در اشتباه است، به عبارت دیگر نمی‌توانم این ایده را بپذیرم که موجودیت ما کاملاً وابسته به تصمیم‌گیری، رؤیاها و هوا و هوس‌های افراد مخصوصی است یا افراد معدودی که با اراده‌شان، با کشفیات خود، با انقلابات خود، با جنگ و جدال‌های خود، با نگرش‌های کاملاً ساده خود یا با کشتارهای خود، سیمای حوادث آینده و سرنوشت اکثریت را عوض می‌کنند.

قسمتی از کتاب مصاحبه با تاریخ‌سازان:

مصاحبه با یاسر عرفات اوریانا: «شما چند سال دارید ابوعمار؟ این را می‌پرسم چون تناقضات زیادی درباره‌ی سن شما وجود دارد.» یاسر عرفات: «سؤال شخصی نه.» اوریانا: «ابوعمار، فقط دارم می‌پرسم چند سال دارید، شما که زن نیستید، شما می‌توانید سن‌تان را به من بگویید.» یاسر عرفات: «گفتم، سؤال شخصی نه.» اوریانا: «ابوعمار، شما حتی نمی‌خواهید بگویید که سن‌تان چقدر است، ولی چرا شما همیشه خودتان را در جهان طوری نشان می‌دهید که مردم شما را به عنوان رهبر مقاومت فلسطین بدانند؟» یاسر عرفات: «ولی من رأس و رهبر سازمان مقاومت فلسطین نیستم! من نمی‌خواهم باشم حقیقتاً، من سوگند می‌خورم. من فقط یکی از اعضای کمیته‌ی مرکزی سازمان هستم، یکی از چندین نفر. کسی که اعضای کمیته‌ی مرکزی سازمان او را به‌عنوان سخنگوی کمیته انتخاب کرده‌اند، در حقیقت من گزارشگر تصمیمات آن‌ها هستم. این اشتباه بزرگی است که مرا رئیس سازمان آزادی‌بخش فلسطین بدانند سازمان مقاومت فلسطین رئیس ندارد، در حقیقت ما می‌کوشیم به‌طور گروهی رهبری سازمان را پیش ببریم، واضح است که این امر با مشکلات زیادی روبه‌رو است، ولی ما اصرار داریم که این روش را به‌کار ببری؛ چون به آن ایمان داریم و معتقدیم که یک نفر به‌تنهایی نمی‌تواند رهبری چنین سازمانی را عهده‌دار باشد؛ چون مسئولیت رهبری این سازمان بسیار مشکل است. این مدرن‌ترین روش رهبری است و این باعث می‌شود که درباره کسانی که در حال جنگیدن هستند اشتباهی رخ ندهد و حقی از کسی ضایع نشود. اگر من بمیرم، حس کنجکاوی شما ارضاء خواهد شد. شما همه‌چیز را درباره من خواهی دانست، تا آن لحظه، نه.» اوریانا: «من نمی‌گویم که دوستان شما این اجازه را به خود می‌دهند که به مردن شما فکر کنند، ابوعمار، و این را از حرکات و سکنات محافظ شما می‌شود قضاوت کرد. من می‌گویم آن‌ها فکر می‌کنند که زنده ماندن شما برای آن‌ها خیلی مفیدتر است.» یاسر عرفات: «نه، در عوض، احتمالاً مرده‌ی من برای آن‌ها از زنده‌ام مفیدتر خواهد بود، مرگ من به حل مشکلات زیادی کمک خواهد کرد. همچون یک انگیزه و محرک. باید بگویم که در هر زمانی و هر مکانی احتمال مردن من زیاد است، می‌تواند امشب باشد، فردا باشد... اگر من بمیرم، مرگ من یک تراژدی نخواهد بود، کسی دیگری خواهد بود که رهبری الفتح را به عهده بگیرد. کس دیگری خواهد بود که نبردها را رهبری نماید... من برای مردن خیلی آمادگی دارم، آن طوری که شما فکر می‌کنید من چندان مواظب سلامت بودن خود نیستم. سلامت ماندن اصلاً برایم اهمیتی ندارد. مصاحبه با تاریخ‌سازان را مجید بیدار نریمان ترجمه کرده و کتاب حاضر در ۳۶۶ صفحه‌ی رقعی با جلد نرم و قیمت ۱۳۰ هزار تومان چاپ و عرضه شده است.