جستجوی کتاب
عنوان کتاب، مولف، مترجم یا ناشر مورد نظر خود را برای جستجو وارد کنید.
ورود به فروشگاه
سفرهای صفر و یکی در ایران زیبا: روستای کندوان
«کندوان» روستایی است در استان آذربایجان شرقی و در شهرستان اسکو. روستایی با هفت هزار سال قدمت تاریخی که به سبب آنکه در مسیر طلوع خورشید قرار گرفته، گون‌دوقان (محل طلوع خورشید) نامیده شده است.
ویژگی شگفت‌انگیز این خطه آن است که خانه‌هایش از سنگ ساخته شده‌اند و روستایی را خلق کرده‌اند با معماری صخره‌ای در دامنه‌های سهند. این سنگ‌ها بر اثر فوران‌های آتشفشانی کوه سهند به‌وجود آمده‌اند. توده‌های مذاب آتشفشانی بر اثر مجاورت با باد، باران و برف در طول سال‌ها، اشکال گوناگونی پیدا کرده‌اند که از نظر بصری نیز شگفت‌انگیزند.
کندوان یکی از سه روستای صخره‌ای جهان است و تنها روستای صخره‌ای جهان که زندگی عادی مردم در آن جریان دارد؛ چرا که دو روستای صخره‌ای دیگرِ جهان، یعنی داکوتای امریکا و گورمه‌ی ترکیه، خالی از سکنه‌اند؛ اما در کندوان ایران نبض زندگی می‌تپد.
منازل مسکونی این روستا به شکل توده‌های مخروطی و هرمی شکل‌اند. این خانه‌های سنگی مخروطی «کران» نامیده می‌شود. خانه‌هایی که شکل کله‌قندی‌شان سبب مشهور شدنشان در سطح جهانی شده است.
از آنجا که روستا در منطقه‌ای کوهستانی واقع شده، به‌مرور جویبارهایی در سطوح شیب‌دار تشکیل شده که به سمت پایین و دره حرکت می‌کنند. در حاشیه‌ی اطراف این روستا مراتع سرسبزی وجود دارد که سبب شده تا عشایر توجه ویژه‌ای به این محل داشته باشند.
پیرامون ساکنان نخستینِ کندوان روایات گوناگونی وجود دارد. براساس برخی گفته‌ها، سکنه‌ی او‌لیه‌ی این روستا در اصل عشایری بوده‌اند که کندوان را ییلاق خود می‌دانستند. آن‌ها فضای داخل کران‌های روستا را اسکان موقت خود کرده بودند تا آنکه کم‌کم شیوه‌ی زندگی کوچ‌نشینی را رها کرده و در همین کران‌ها برای همیشه مستقر شدند و زندگی کردند.
براساس روایتی دیگر، جنگجویانی، که از این منطقه می‌گذشتند، به سبب موقعیت درخشان آن، از نظر ایمنی و نفوذناپذیری از بالای دامنه، آنجا را برای محل سکونت خود برگزیدند.
در نقلی دیگر و در ه‍نگامه‌ی حمله‌ی مغول به ایران، ساکنان روستای حیله‌ور، که در مجاورت کندوان و دو کیلومتری غرب آن قرار دارد، به کندوان پناه برده و خانه‌ی خود را داخل کران‌ها بنا کردند و در آنجا ماندگار شدند.
ساکنان اولیه، تا آنجا که ممکن بود، درون سنگ‌ها را می‌تراشیدند و بدین طریق سرپناهی برای زندگی ایجاد می‌کردند. بلندای بعضی از این کران‌ها حتی به شصت متر نیز می‌رسد.
شرط ازدواج در این روستا داشتن سرپناهی کنده شده در دل سنگ‌ها بوده است که هنگام ازدواج، اقوام پسر آن را می‌کندند.
در روستای کندوان، در خانه‌ها به گونه‌ای قرار داده شده که حافظ امنیت خانواده باشد. شیوه‌ی طراحی این درها جلو ورود حیوانات وحشی یا دشمنان احتمالی را می‌گیرد. درهایی که در بیشتر موارد جنسشان چوبی است و این نشانگر تأثیر مستقیم طبیعت بر زندگی ساکنان این روستای زیباست.
در حال بارگزاری دیدگاه ها...