بیوگرافی: عادل فردوسی‌پور

عادل فردوسی‌ پور متولد یازدهمین روز پاییز سال ۱۳۵۳ در تهران است. فردوسی پور فارغ‌التحصیل رشته مهندسی صنایع از دانشگاه صنعتی شریف و دکترای مدیریت رسانه از دانشگاه تهران است. عنوان پایان نامه کارشناسی ارشد او که از آن دفاع کرد پیشبینی نتایج مسابقات فوتبال با استفاده از تحلیل‌های رگرسیونی بود. او کار ترجمه را از سال ۱۳۷۲ یعنی زمانی که دانشجوی سال سوم مقطع کارشناسی بود در روزنامه ابرار ورزشی که سردبیر آن زمانهایش اردشیر لارودی بود آغاز کرد. فردوسی پور در آن زمانها صفحات فوتبالی مجلات خارجی را برای ابرار ورزشی ترجمه می‌کرد. دلمشغولی با رسانه‌های گوناگون و به خصوص تلویزیون و برنامه مشهور تلویزیونی نود باعث شد تا او مدت زمان زیادی از ترجمه دور بماند، تا اینکه در سال ۱۳۸۸ بار دیگر با ترجمه کتاب فوتبال علیه دشمن بازگشت درخشانی داشت، به گونه‌ای که کتاب با استقبال گسترده‌ای روبرو شد. کتاب جامع فوتبال، هنر شفاف اندیشیدن و هنر خوب زندگی کردن از جمله دیگر ترجمه‌های اوست که البته به همراهی دوستان جوانش در دانشگاه صنعتی شریف آنها را ترجمه کرده است.

در بخشی از فصل دوم کتابِ فوتبال علیه دشمن با عنوان "فوتبال جنگ است" می‌خوانیم:

شاید اوضاع از زمانی که صربستان اولین بازی‌اش را مقابل کرواسی انجام داد عوض شده باشد، ولی هنوز بازی تیم‌های ملی هلند و آلمان بزرگ‌ترین بازی انتقام‌جویانه‌ی اروپاست. همه چیز از هامبورگ شروع شد؛ شبی در تابستان ۱۹۸۸، زمانی که هلند ۱-۲ آلمان را در نیمه نهایی جام ملت‌های اروپا شکست داد. در هلند، ملت آرام این کشور خودشان هم شگفت‌زده شدند. بیش از نُه میلیون هلندی، بیش از ۶۰ درصد جمعیتِ کشور، به خیابان‌ها ریختند تا این پیروزی را جشن بگیرند. با این که بازی سه‌شنبه شب و در وسط هفته برگزار شد، عظیم‌ترین گردهمایی عمومی پس از آزادی شکل گرفت. یکی از مبارزان نهضت مقاومت هلند در برنامه‌ای تلویزیونی گفت: احساس می‌شد انگار بالاخره در جنگ پیروز شده‌ایم. گر بلوک، مربی ۵۸ ساله‌ی هلندی تیم ملی هندوراس پس از شنیدن خبر پیروزی هلند در خیابان‌های تگوسیکالپا با پرچم هلند شروع به دویدن کرد: از خوشحالی گریه می‌کردم، خیلی خوشحال بودم. فردای آن روز از رفتار خنده‌آورم خجالت کشیدم. اهالی آمستردام در میدان لایدشپلاین دوچرخه‌هایشان را به هوا پرتاب می‌کردند و فریاد می‌زدند: هورا، دوباره دوچرخه‌هایمان را پس گرفتیم! قبلا آلمانی‌ها در بزرگ‌ترین دوچرخه دزدی تاریخ، تمام دوچرخه‌های هلندی‌ها را در زمان اشغال هلند مصادره کرده بودند! دکتر ال.دی‌یونگ مرد ریزاندام سپیدمویی که ۴۵ سال اخیر عمرش را صرف نوشتن تاریخ رسمی هلند در جنگ جهانی در چندین جلد کرده، می‌گوید: وقتی هلند گل زد، در اتاقم شروع به رقصیدن کردم. من دیوانه‌ی فوتبالم و چه کردند این بچه‌ها! البته که این نوعی جنگ بود. عجیب است که انکارش می‌کنند. ویلم فن هانگم که در فینال جام جهانی ۱۹۷۴ با پیراهن هلند رودرروی آلمان قرار گرفته بود، در مصاحبه با مجله‌ی هلندیِ Vrij Nederland هلند آزاد گفت: به طور کلی نمی‌توانم بگویم که آلمانی‌ها دوستان صمیمی من هستند. بکن باوئر آدم خوبی است. در ظاهر مغرور بود، اما این فقط به خاطر سبک بازی‌اش بود. او هر کاری را در زمین به سادگی انجام می‌داد. خبرنگار پرسید: پس مشکلِ آلمانی‌ها چیست؟ و فن هانگم پاسخ داد: خُب، البته مشکل آنها نیاکان عوضی‌شان است. کلمه‌ی هلندی fout به معنای اشتباه، معنای خاص اشتباهی در جنگ بودن را هم دارد. خبرنگار که داشت نقش وکیل مدافع شیطان را بازی می‌کرد، گفت: خب، این که تقصیر آ‌ها نیست. فن هانگم گفت: شاید نباشد، اما حقیقت باقی می‌ماند. او پدر و دو برادرش را در بمباران‌های زمان جنگ از دست داده بود؛ زمانی که انتشار همان روزنامه به عنوان یک روزنامه‌ی زیرزمینی شروع شد. وقتی گفت: شرم‌آور است که ژاپنی‎های لعنتی فوتبال بازی نمی‌کنند. لحنش تاسف‌آمیز اما حالتش شوخ بود. بازی هامبورگ یک عقده گشایی برای مردم سراسر جهان بود. در کنفرانس مطبوعاتی پس از مسابقه، ۱۵۰ خبرنگار خارجی از جا برخاستند و به رینوس میشل، مربی هلند ادای احترام کردند. خبرنگاری از روزنامه‌ی هلندی دی تلگراف ادعا کرد یک خبرنگار هم در جایگاه خبرنگاران از هلند طرفداری می‌کرد و گفته بود: شما دلیلش را می‌دانید. فوتبالیست‌های حرفه‌ای همواره نسبت به حریفان‌شان مودب هستند، چون می‌دانند دوباره در جایی دیگر با آن‌ها روبرو خواهند شد، اما هلندی‌ها در مورد آلمانی‌ها مودب نبودند. رونالد کومان از این که آلمانی‌ها پیروزی‌شان را به آن‌ها تبریک نگفته بودند، خشمگین شده بود. او ادعا کرد که از آن میان فقط اولاف تون که پیراهنش را هم با او عوض کرده بود، رفتار خوبی داشته. رینوس میشل مربی هلندی که عبارت معروف "فوتبال جنگ است" منتسب به اوست، درباره‌ی بازی گفت: احساسی فراتر از رضایت و خوشحالی دارم. نمی‌خواهم دلایل احساس عجیبم را در این کنفرانس خبری بازگو کنم. او هنگام بیرون آمدن از تونل و ورود به میدان در شروع نیمه‌ی دوم در واکنش به تمسخر هواداران آلمان، با حالتی موقرانه انگشت وسطی‌اش را به سوی آن‌ها نشان داد! آرنولد مورن معتقد بود شکست دادن هلند مثل پیروزی ایرلند برابر انگلیس ارزشمند است، اما این هم مقایسه‌ی خوبی نبود. چند ماه بعد کتاب شعری به زبان هلندی با عنوان هلند-آلمان، شعر فوتبالی چاپ شد. تعدادی از شعرها را شاعران حرفه‌ای سروده بودند و چندتایی را فوتبالیست‌های حرفه‌ای. از زمانی که می‌توانم به یاد بیاورم و پیش از آن آلمانی‌ها می‌خواستند قهرمانِ جهان شوند این شعر از هیرما فن فوس بود. شعر ژول دیلدر شاعر روتردامی با عنوان ۲۱/۶/۸۸ ]تاریخ آن بازی به یاد ماندنی[با وصف گلِ فان باستن تمام می‌شود: آن‌هایی که به زمین می‌افتند از گورهای‌شان سر بر می‌آورند هانس بوسکمپ نوشت: از کلی بافی احمقانه درباره‌ی مردم یا یک ملت، متنفرم. حسی از تناسب خیلی برایم عزیز است انتقامِ شیرین، فکر می‌کردم وجود ندارد یا حداقل دوام ندارد تا آن سه‌شنبه‌ی زیبا و باور نکردنی در هامبورگ.