بیوگرافی: حسین منزوی

زاده نخستین روز مهر ۱۳۲۵ در زنجان. منزوی که از جمله شاعران غزل‌سرای معاصر کشورمان است، در سرودن شعر سپید و نیمایی هم چیره‌دست بود. تأثیر حسین منزوی در حیات دوباره‌ی غزل در دوره‌ی معاصر را می‌توان تأثیری اساسی و مثال‌زدنی دانست. منزوی ترانه‌سرا نیز بود و ترانه‌ها و غزل‌های او را خوانندگانی چون همایون شجریان، علیرضا افتخاری و... خوانده‌اند. منزوی سال‌های دبستان و دبیرستان را در شهر زنجان گذراند و در سال ۱۳۴۴ برای تحصیل در دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه تهران، زنجان را به مقصد تهران ترک کرد. تحصیل در رشته ادبیات برای حسین منزوی ناتمام ماند و سپس وی با تغییر رشته، به جامعه‌شناسی روی آورد، رشته‌ای که البته آن هم سرانجامی برایش نداشت تا آنکه سال‌ها بعد و در سال ۱۳۵۸ واحدهای باقی مانده را گذراند و توانست مدرک کارشناسی خود را اخذ کند. حنجره زخمی تغزل نخستین دفتر شعر اوست که در سال ۱۳۵۰، انتشارات بامداد آن را منتشر کرد. منزوی با انتشار این دفتر شعر، در همان سال، عنوان بهترین شاعر جوان دوره شعر فروغ را از آن خود کرد. همکاری با رادیو تلویزیون ملی ایران مرحله بعدی زندگی این شاعر بود که در آنجا در کنار نادر نادرپور به کار مشغول بود. محمد علی بهمنی معتقد است که او ادامه‌دهنده‌ی راهی است که از هوشنگ ابتهاج شروع شده و با منوچهر نیستانی ادامه می‌یابد و در نهایت بسیاری را دنباله‌رو خود می‌کند. همچنان از عشق، با عشق تاب می‌آورم، اما تو را ای عاشق انسان کسی نشناخت و تیغ و ترمه و تغزل از جمله دفترهای شعری چاپ شده‌ی حسین منزوی در جهان ادب پارسی است.

قسمتی از دفتر شعر تیغ و ترمه و تغزل سروده حسین منزوی:

نازنینم! رنجش از دیوانگی‌هایم خطاست عشق را همواره با دیوانگی پیوندهاست شاید این‌ها امتحان ماست با دستور عشق ورنه هرگز رنجش معشوق را عاشق نخواست ساحل آرام بی‌محنت نیاید در کنار عشق بی تَلواسه و دریای بی توفان کجاست؟ چند می‌گویی که از من شکوه‌ها داری به دل؟ لب که بگشایم مرا هم با تو چندان ماجراست! عشق را ای یار! با معیار بی‌دردی مسنج علت عاشق؛ طبیب من! ز علت‌ها جداست با غبار راه معشوق است رازِ آفتاب خاک پای دوست در چشمان عاشق توتیاست جذبه از عشق است و با او برنتابد هیچ‌کس هر چه تو آهن‌دلی او بیش‌تر آهن رُباست خود در این خانه نمی‌خواند کسی خط خِرد تا در این شهریم آری شهریاری عشق راست عشق یعنی زخمه‌ای از تیشه و سازی ز سنگ کز طنینش تا همیشه بیستون غرق صداست