عنوان کتاب، مولف، مترجم یا ناشر مورد نظر خود را برای جستجو وارد کنید.
باشگاه جوایز: جایزه ادبی گنکور
برخی نامها در جهان ادبیات چنان وزنی دارند که سرمنشاء اتفاق، یک جنبش جدید یا جایزهای ادبی هستند که به مرور زمان اعتبار و ارزشش بالا و بالاتر رفته و سبب درخشش این نامها در طول زمان شده است. ادمون دو گُنکور یکی از همین نامهاست. مردی که در ۲۶ می ۱۸۲۲، در شهر نانسی فرانسه متولد شد. منتقد ادبی، نویسنده، مالک یک مؤسسۀ انتشاراتی و پایهگذار فرهنگستان گنکور. ادمون دو گُنکور صاحب املاک زیادی بود، اما شور و علاقۀ دیوانهوارش به ادبیات سبب شد تا تمام املاکش را به نوعی وقف تأسیس و حفظ فرهنگستان گنکور نماید. جایزۀ گنکور با احترام به وصیت ادمون دو گنکور پایهگذاری شد. سال ۱۹۰۲ بود که به شکل رسمی، مجمع ادبی این جایزۀ هم تأسیس شد و روز ۲۱ دسامبر ۱۹۰۳، نیز برای نخستینبار جایزۀ ادبی گنکور اهدا شد.
جایزۀ ادبی گنکور نیز مانند هر جایزۀ ادبی دیگری، قوانین مخصوص به خود را دارد. این جایزه سالانه به بهترین کتاب داستانی اهدا میشود که در طی همان سال منتشر شده است. تاکنون و در بیشتر سالها، از میان آثار ادبی ارسالشده، این جایزه به رمان تعلق گرفته است. فرهنگستان گنکور اعضای ویژهای دارد که دوشنبههای اول هر ماه میلادی، در رستوران دروان پاریس، دور هم جمع میشوند و با هم دربارۀ مسائل ادبی، بحث و تبادل نظر میکنند. براساس یک عرف ماندگار، برندۀ جایزۀ گنکور در نوامبر و پس از صرف ناهار مشخص میشود.
کتابهای کاندید گنکور ۲۰۱۸
البته گنکور در کنار جایزۀ اصلی، جوایز دیگری نیز در زیرمجوعۀ خود دارد که جایزۀ گنکور داستان کوتاه، جایزۀ گنکور برای اولین رمان، جایزۀ گنکور شعر، جایزۀ گنکور زندگینامهنویسی و... جوایز گنکورِ کشوری و همچنین جوایز گنکور منطقهای از آن جملهاند؛ برای مثال جایزۀ گنکور منطقهای برای منطقۀ خاورمیانه نیز بخش مجزایی دارد که آثار ارسالی از ایران نیز در این بخش داوری میشوند. از دیگر قوانین جایزۀ گنکور، آن است که هریک از نویسندگان جهان ادبیات، در سراسر عمر خود، فقط یکبار برندۀ این جایزه میشوند. البته این قانون یک استثناء هم دارد: رومن گاری. گاری یکبار در سال ۱۹۵۶ و با رمان ریشههای آسمان، توانست این جایزه را از آن خود کند و بار دیگر، رمانِ زندگی در برابر خودِ او بود که جایزۀ گنکور را برای بار دوم، در دستان گاری قرار داد. البته نام مستعار رومن گاری، یعنی امیل آژار، روی جلد زندگی برای خود، خودنمایی میکرد.
مراسم ناهار هیات داوران در رستوران دروان پاریس
از جایزۀ گنکوری که در سال ۱۹۰۳ به ژان آنتوان نو تعلق گرفت تا گنکوری که در سال ۲۰۱۶ به لیلا سلیمانی، نویسندۀ ایرانیتبارِ فرانسوی تعلق گرفت، این جایزۀ ادبی راه پر پیچوخمی را پیموده است. مسیری که همچنان ادامه دارد. جدول برندگان جایزه گنکور:
۱۹۰۳ | ژان آنتوان نو | Force ennemie | La Plume | Lauréat franco-américain d'expression française | |
۱۹۰۴ | لئون فرپیه | La Maternelle | Michel | ||
۱۹۰۵ | کلود فارر | Les Civilisés | Paul Ollendorff | ||
۱۹۰۶ | ژروم و ژان تارو | Dingley, l'illustre écrivain | Cahiers de la Quinzaine | ||
۱۹۰۷ | امیل موزلی | Terres lorraines et Jean des Brebis ou le Livre de la misère | Plon | ||
۱۹۰۸ | فرانسیس دو میوماندر | Écrit sur de l'eau... | Émile-Paul Frères | ||
۱۹۰۹ | ماریوس-اری لبلوند | En France | Fasquelle | Nom de plume de deux cousins, écrivains originaires de La Réunion | |
۱۹۱۰ | لوئیس پرگاد | De Goupil à Margot | Mercure de France | ||
۱۹۱۱ | آلفونس دو شاتوبریان | Monsieur des Lourdines | گراسه | ||
۱۹۱۲ | آندره ساوینگنون | Filles de la pluie | گراسه (۲) | ||
۱۹۱۳ | مارک الدر | Le Peuple de la mer | Calmann-Lévy | ||
۱۹۱۴ | آدرین برتراند | L'Appel du sol | Calmann-Lévy (2) | Décerné en 1916 | |
۱۹۱۵ | رنه بنجامین | Gaspard | Fayard | ||
۱۹۱۶ | هنری باربوس | آتش Le Feu | فلاماریون | ||
۱۹۱۷ | هانری مالرب | شعله در دست La Flamme au poing | آلبن میشل (۲) | ||
۱۹۱۸ | ژرژ دوامل | تمدن Civilisation | Mercure de France (2) | ||
۱۹۱۹ | مارسل پروست | در جستجوی زمان از دسترفته À l'ombre des jeunes filles en fleurs | گالیمار | À la recherche du temps perdu (vol. 2) | |
۱۹۲۰ | Ernest Pérochon | Nêne | Plon (2) | Publié en 1914 aux éditions Clouzot | |
۱۹۲۱ | رنه ماران | Batouala | آلبن میشل (۳) | Premier écrivain antillais récompensé | |
۱۹۲۲ | Henri Béraud | Le Martyre de l'obèse | آلبن میشل (۴) | ||
۱۹۲۳ | Lucien Fabre | Rabevel ou le Mal des ardents | گالیمار (۲) | ||
۱۹۲۴ | Thierry Sandre | Le Chèvrefeuille, le Purgatoire, le Chapitre XIII | گالیمار (۳) | ||
۱۹۲۵ | موریس ژنووا | Raboliot | گراسه (۳) | ||
۱۹۲۶ | Henri Deberly | Le Supplice de Phèdre | گالیمار (۴) | ||
۱۹۲۷ | Maurice Bedel | Jérôme 60° latitude nord | گالیمار (۵) | ||
۱۹۲۸ | Maurice Constantin-Weyer | Un homme se penche sur son passé | Rieder | ||
۱۹۲۹ | مارسل آرلان | L'Ordre | گالیمار (۶) | ||
۱۹۳۰ | Henri Fauconnier | Malaisie | Stock | ||
۱۹۳۱ | Jean Fayard | Mal d'amour | Fayard | ||
۱۹۳۲ | Guy Mazeline | Les Loups | گالیمار (۷) | Année du Voyage au bout de la nuit de Céline | |
۱۹۳۳ | آندره مالرو | وضع بشر La Condition humaine | گالیمار (۸) | ||
۱۹۳۴ | روژه ورسل | Capitaine Conan | آلبن میشل (۵) | ||
۱۹۳۵ | Joseph Peyré | Sang et Lumières | گراسه (۴) | ||
۱۹۳۶ | ماکرنس وان در مرش | قلب پاک L'Empreinte du dieu | آلبن میشل (۶) | ||
۱۹۳۷ | شارل پلیسنیه | Faux Passeports | Corrêa | Auteur belge, premier lauréat étranger | |
۱۹۳۸ | آنری ترویا | L'Araigne | Plon (3) | ||
۱۹۳۹ | فیلیپ آریا | Les Enfants gâtés | گالیمار (۹) | ||
۱۹۴۰ | Francis Ambrière | Les Grandes Vacances | Nouvelle France | Réservé, le prix est attribué en 1946 | |
۱۹۴۱ | هانری پورا | Vent de Mars | گالیمار (۱۰) | ||
۱۹۴۲ | Marc Bernard | Pareils à des enfants | گالیمار (۱۱) | ||
۱۹۴۳ | Marius Grout | Passage de l'homme | گالیمار (۱۲) | ||
۱۹۴۴ | الزا تریوله | Le premier accroc coûte 200 francs | Denoël | Première femme à recevoir le Goncourt | |
۱۹۴۵ | ژان-لویی بوری | دهکده من در زمان آلمانهاMon village à l'heure allemande | فلاماریون (۲) | ||
۱۹۴۶ | ژان-ژاک گوتیه | Histoire d'un fait divers | Julliard | ||
۱۹۴۷ | ژان-لوئی کورتی | Les Forêts de la nuit | Julliard (2) | ||
۱۹۴۸ | موریس دروئون | Les Grandes Familles | Julliard (3) | ||
۱۹۴۹ | روبر مرل | Week-end à Zuydcoote | گالیمار (۱۳) | ||
۱۹۵۰ | پل کالین | بازیهای وحشی Les Jeux sauvages | گالیمار (۱۴) | ||
۱۹۵۱ | ژولین گراک | Le Rivage des Syrtes | Corti | refusé par l'auteur | |
۱۹۵۲ | بئاتریکس بک | لئون مورن کشیش Léon Morin, prêtre | گالیمار (۱۵) | ||
۱۹۵۳ | Pierre Gascar | Les Bêtes | گالیمار (۱۶) | ||
۱۹۵۴ | سیمون دو بووار | ماندارینها Les Mandarins | گالیمار (۱۷) | ||
۱۹۵۵ | روژه ایکور | Les Eaux mêlées | آلبن میشل (۷) | ||
۱۹۵۶ | رومن گاری | ریشههای آسمان Les Racines du ciel | گالیمار (۱۸) | ||
۱۹۵۷ | روژه ویان | La Loi | گلیمر (۱۹) | ||
۱۹۵۸ | Francis Walder | Saint-Germain ou la Négociation | گالیمار (۲۰) | Auteur belge | |
۱۹۵۹ | آندره شوارتس-بارت | Le Dernier des Justes | Seuil | ||
۱۹۶۰ | Vintila Horia | Dieu est né en exil | Fayard | attribué mais non décerné à l'auteur en raison de son passé politique | |
۱۹۶۱ | Jean Cau | La Pitié de Dieu | گالیمار (۲۱) | ||
۱۹۶۲ | Anna Langfus | Les Bagages de sable | گالیمار (۲۲) | ||
۱۹۶۳ | آرمان لانو | Quand la mer se retire | Julliard (4) | ||
۱۹۶۴ | Georges Conchon | L'État sauvage | آلبن میشل (۷) | ||
۱۹۶۵ | Jacques Borel | L'Adoration | گالیمار (۲۳) | ||
۱۹۶۶ | ادموند شارل-رو | Oublier Palerme | گراسه (۵) | ||
۱۹۶۷ | آندره پیر دو ماندیارگه | La Marge | گالیمار (۲۴) | ||
۱۹۶۸ | Bernard Clavel | Les Fruits de l'hiver میوههای زمستان | Robert-Laffont | ||
۱۹۶۹ | فلسین مارسو | Creezy | گالیمار (۲۵) | ||
۱۹۷۰ | میشل تورنیه | Le Roi des aulnes aulnes | گالیمار (۲۶) | ||
۱۹۷۱ | ژاک لورن | Les Bêtises | گراسه (۶) | ||
۱۹۷۲ | Jean Carrière | L'Épervier de Maheux | Pauvert | ||
۱۹۷۳ | ژاک شیسکس | L'Ogre | گراسه (۷) | Premier lauréat suisse | |
۱۹۷۴ | Pascal Lainé | La Dentellière | گالیمار (۲۷) | ||
۱۹۷۵ | امیل آژار (رومن گاری) | زندگی در پیش رو La Vie devant soi | Mercure de France (3) | Unique cas de double lauréat, | |
۱۹۷۶ | Patrick Grainville | Les Flamboyants | Seuil (2) | ||
۱۹۷۷ | دیدی دکواین | جان جهنم John l'Enfer | Seuil (3) | ||
۱۹۷۸ | پاتریک مودیانو | خیابان بوتیکهای تاریک Rue des Boutiques obscures | گالیمار (۲۸) | ||
۱۹۷۹ | Antonine Maillet | Pélagie-la-Charrette | گراسه (۸) | Première lauréate canadienne | |
۱۹۸۰ | Yves Navarre | Le Jardin d'acclimatation | فلاماریون (۳) | ||
۱۹۸۱ | لوسین بودار | آن ماری Anne Marie | گراسه (۹) | ||
۱۹۸۲ | Dominique Fernandez | Dans la main de l'ange | گراسه (۱۰) | ||
۱۹۸۳ | فردریک تریستان | Les Égarés | Balland | ||
۱۹۸۴ | مارگریت دوراس | L'Amant | Éditions de Minuit | ||
۱۹۸۵ | Yann Queffélec | Les Noces barbares | گالیمار (۲۹) | ||
۱۹۸۶ | Michel Host | Valet de nuit | گراسه (۱۱) | ||
۱۹۸۷ | طاهر بن جلون | La Nuit sacrée | Seuil (4) | Premier lauréat marocain et donc africain | |
۱۹۸۸ | اریک اورسنا | نمایشگاه استعماری L'Exposition coloniale | Seuil (5) | ||
۱۹۸۹ | ژان ووترا | Un grand pas vers le bon Dieu | گراسه (۱۲) | ||
۱۹۹۰ | ژان روئو | Les Champs d'honneur | Éditions de Minuit (2) | ||
۱۹۹۱ | پیر کومبسکو | Les Filles du Calvaire | گراسه (۱۳) | ||
۱۹۹۲ | Patrick Chamoiseau | Texaco | گالیمار (۳۰) | ||
۱۹۹۳ | امین معلوف | Le Rocher de Tanios | گراسه (۱۴) | Premier lauréat libanais | |
۱۹۹۴ | Didier van Cauwelaert | Un aller simple | آلبن میشل (۸) | ||
۱۹۹۵ | آندره مکین | Le Testament français | Mercure de France (4) | Également prix Médicis | |
۱۹۹۶ | Pascale Roze | Le Chasseur Zéro | آلبن میشل (۹) | ||
۱۹۹۷ | پاتریک رامبو | La Bataille | گراسه (۱۵) | Également جایزه بزرگ رمان فرهنگستان فرانسه | |
۱۹۹۸ | پل کنستان | Confidence pour confidence | گالیمار (۳۱) | ||
۱۹۹۹ | ژان اشنوز | من راهی میشوم Je m'en vais | Éditions de Minuit (3) | ||
۲۰۰۰ | Jean-Jacques Schuhl | Ingrid Caven | گالیمار (۳۲) | ||
۲۰۰۱ | ژان کریستف روفان | برزیل قرمز Rouge Brésil | گالیمار (۳۳) | ||
۲۰۰۲ | پاسکال کنیار | سایههای سرگردان Les Ombres errantes | گراسه (۱۶) | ||
۲۰۰۳ | ژاک پیر آمت | معشوقه برشت La Maîtresse de Brecht | آلبن میشل (۱۰) | ||
۲۰۰۴ | لوران گوده | Le Soleil des Scorta | Actes Sud | ||
۲۰۰۵ | فرانسوا ویهگونس | Trois jours chez ma mère | گراسه (۱۷) | Auteur belge | |
۲۰۰۶ | جاناتان لیتل | Les Bienveillantes | گالیمار (۳۴) | Également جایزه بزرگ رمان فرهنگستان فرانسه | |
۲۰۰۷ | ژیل لوروا | آهنگ آلاباما Alabama Song | Mercure de France (5) | ||
۲۰۰۸ | عتیق رحیمی | سنگ صبور Syngué sabour. Pierre de patience | P.O.L. | ||
۲۰۰۹ | ماری نادی | سه زن قدرتمند Trois femmes puissantes | گالیمار (۳۵) | ||
۲۰۱۰ | میشل ولبک | نقشه و قلمرو La Carte et le Territoire | فلاماریون (۴) | ||
۲۰۱۱ | الکسی ژنی | هنر جنگ فرانسوی L'Art français de la guerre | گالیمار (۳۶) | ||
۲۰۱۲ | ژروم فراری | دربارهٔ سقوط روم Le Sermon sur la chute de Rome | Actes Sud (2) | ||
۲۰۱۳ | پیر لمایتر | دیدار به قیامت Au revoir là-haut | آلبن میشل (۱۱) | ||
۲۰۱۴ | لیدی سالویر | گریه نکن Pas pleurer | Seuil (6) | ||
۲۰۱۵ | ماتیاس آنار | قطبنما Boussole | |||
۲۰۱۶ | لیلا سلیمانی | آهنگ شیرین Chanson douce |
۲۰۱۷: اریک وویار برای رمان صورتجلسه
۲۰۱۸: نیکولا متئو برای رمان فرزندان پس از آنها
۲۰۱۹: ژان پل دوبوآ برای رمان همه انسانها به یک شکل زندگی نمیکنند
2020-هروه لو تلیه برای ناهنجاری
2021-محمد امبوگار برای محرمانهترین خاطره مردان
2022-بریژیت ژیرو برای سریع زندگی کن
2023-ژان باپتیس آندرهآ برای مراقبش باش