جستجوی کتاب
عنوان کتاب، مولف، مترجم یا ناشر مورد نظر خود را برای جستجو وارد کنید.
ورود به فروشگاه
آرشه‌های سحرانگیز عاشقانه/ سیری در زندگی هنری استاد حبیب‌الله بدیعی
کتاب آرشه‌های سحرانگیز عاشقانه بررسی زندگی هنری استاد حبیب‌الله بدیعی است که به قلم مهران حبیبی‌نژاد و به همت نشر ماهریس به چاپ رسیده است.
بدیعی یکی از نوابغ جامعه موسیقی ماست که سبک نویی را در نوازندگی ویولن و ارائه آن در موسیقی ایرانی ایجاد کرده است. او از چهره‌هایی است که یاد و آثارش همواره جاودانه خواهد ماند، چرا که صمیمیت و صداقت در نوازندگی و آثارش همچون خصلت‌های نیکوی او آشکار است.
بدیعی در مکتب استاد بی‌بدیلی چون ابوالحسن‌خان صبا راز و رمز موسیقی را فرا گرفته است. او توانست از ذهن زیبا و شگفت‌انگیز این نابغه موسیقی، لطافت نهان این هنر را بر ذهن و جان خود جاری سازد و آثاری بیافریند تا رنگ موسیقی ایرانی با نوای ویولن او اعتباری ویژه یابد و در نتیجه هم نام خود را جاودان سازد و هم موسیقی اصیل ایرانی را اعتلایی دو چندان بخشد. نکته دیگری که درباره هنر استاد بدیعی می‌توان به آن اشاره کرد و کمتر از آن یاد شده، صدای ژوست و لطیف اوست.
صدای او در اجراهای تمرینی برخی ساخته‌هایش که یک‌بار خودش اجرا کرده است، بسیار دلنشین و شنیدنی است.
برای نمونه ترانه‌های غوغای مستی، غافلی ز کارم چرا چرا خدایا! و مرغ شب یا آنجا روم کز اشک غم دریا نباشد، از جمله آثاری است که ابتدا با صدای گرم و دلنشین بدیعی ضبط شده و بعد خواننده‌ای اصلی آن را اجرا کرده است.
به جرأت می‌توان گفت بدیعی این توانایی را داشت که به عنوان خواننده هم مطرح شود، اما به هر دلیلی او با تواضع و مناعت طبعی که داشت در این هنر وارد نشد.
آرشه‌های سحرانگیز عاشقانه در گرامی‌داشت این هنرمند فقید تهیه و تدوین گردیده و نگارنده سعی کرده است دیدگاه‌ها و خاطرات هنرمندانی را که از نزدیک با رمز و راز دستان بی‌نظیر بدیعی آشنا بوده‌اند در این دفتر بگنجاند.
قسمتی از کتاب آرشه‌های سحرانگیز عاشقانه:
حبیب‌الله بدیعی از بدو تأسیس برنامۀ گل‌ها در رادیو ایران که سرپرستی آن را مرحوم داود پیرنیا به عهده داشت، از جمله تکنوازان و آهنگسازان برجسته این برنامه‌ها بود، شاید بهتر باشد در این زمینه تکنوازان برجسته و بی‌نظیری چون احمد خان عبادی و جلیل شهناز قضاوت کنند، اما چه شهادتی بالاتر از اینکه در مجلس بزرگداشت حبیب، که روز جمعه هشتم آبان ماه در خانه یکی از یاران صمیمی او برگزار گردید، لحظه‌ای اشک استاد جلیل شهنار قطع نمی‌شد. زنده‌یاد پرویز یاحقی در مورد استاد گفته بود: «قدرت جادوییای در ویولن و آرشه وی وجود دارد که برای سایر نوازندگان این ساز ناشناخته مانده است.» شادروان بدیعی در کنار دانش موسیقی با آفرینش آثار بی‌همتا و نوای سحرآمیز ویولنش در زیبایی و افزایش مخاطبان موسیقی ایرانی سهم قابل تقدیری دارد. اگر آثار و تکنوازی‌های زنده‌یاد بدیعی را از موسیقی ایرانی حذف کنیم، قطعاً بخش قابل توجهی از زیبایی این هنر کاسته می‌شود. او به رغم دانش و جایگاه رفیع و تکرارناشدنی در موسیقی ایرانی، هرگز ادعایی نداشته و خودش را شاگرد این عرصه می‌دانست. شادروان حسین قوامی نیز گفته بود: طرز نوازندگی و چیره‌دستی جبیب‌الله بدیهی در اجرای نغمات ایرانی و نحوه آرشه‌کشی او در خور هر گونه تعریف و تمجید است. شاپور بهروزی در کتاب چهره‌های موسیقی ایران نوشته است: «قدرت آرشه‌کشی حبیب‌الله بدیعی بسیار بالا است و تنها می‌توان استاد صبا را با آن قیاس کرد. وی ویولنیستی چابک و فرز و برخی از مواقع آرشه او به‌قدری تند است که نمی‌توان چپ و راست آن را تشخیص داد.»
در حال بارگزاری دیدگاه ها...