جستجوی کتاب
عنوان کتاب، مولف، مترجم یا ناشر مورد نظر خود را برای جستجو وارد کنید.
ورود به فروشگاه
کتاب برنده نوبل ادبیات در کتابفروشی‌ها
رمان "داستان پسرم" اثر خواندنی نادین گوردیمر به همت انتشارات روشنگران و مطالعات زنان به چاپ رسیده است.
این رمان هرچند در آفریقای جنوبی و در اوج مبارزه مردم علیه تبعیض نژادی روایت می‌شود، بیش از آنکه به مقوله آپارتاید بپردازد روایت نوعی بی‌خبری و خودشیفتگی است.
پسر نوجوان و نوبالغ یکی از مهمترین رهبران مبارزات مردمی ناخواسته در جریان خیانت پدرش به همسر و خانواده‌اش قرار می‌گیرد و ناخواسته در پرده‌پوشی و پنهان‌کاریِ پدر همراه و همگام می‌شود، اما اینها هیچ‌کدام اوج ماجرا نیست.
آنچه این رمان را از منظر منتقدان و ادبیات‌شناسان به عنوان بهترین رمان در سال ۱۹۹۱ به جهان شناساند و برای نادین گوردیمر نوبل ادبیات را به ارمغان آورد روایت این بی‌خبری است.
بهانه مرد برای خیانت به همسر، همسو و همراه بودن معشوقه در فعالیت‌های سیاسی و هم‌اندیشگی است. پرسش خواننده در پایان از خود این است که آیا مرد به عنوان پدر خانواده و یک شوهر در پی شناخت همسرش نیز بوده؟!!
سوال این است که چرا و چگونه عادت ما را از شناخت باز می‌دارد و چرا نسبت به شناخت آنچه نزدیک و در دسترسمان است تلاش نمی‌کنیم؟ فراموش نکنیم آنان که هنگام راه رفتن سر بر آسمان دارند چه بسا گودال را در چند قدمی نمی‌بینند.
نادین گوردیمر، زنی ریزنقش با صدایی رسا و دیدگاهی روشن، به دنبال انتشار رمان داستان پسرم در سال ۱۹۹۱ برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبی شد. او جوائز مالاپارته از ایتالیا، نلی سَچز از آلمان غربی و عقاب بزرگ طلایی از فرانسه را نیز از آنِ خود کرده است.
گوردیمر در ۱۹۲۳ در شهرک معدنی اسپرینگ، نزدیکی ژوهانسبورگ و در خانواده‌ای یهودی به دنیا آمد. پدرش ساعت سازی مهاجر از اهالی لیتوانی بود.
کودکی او همزمان با دوران تحکیم نظام آپارتاید در افریقای جنوبی بود و او به تعبیر شاعرانه‌ی خودش، کودکی سفیدپوست که در آن سوی نرم حایل رنگ به دنیا آمده بود. گوردیمر در دوران دانشجویی و در یک جو تبعیض آمیز دوستان سیاه بسیاری پیدا کرد.
آلبرت لوتولی از رهبران کنگره‌ی ملی افریقا و نلسون ماندلا رئیس جمهور جدید افریقای جنوبی که در سال ۱۹۹۰ پس از بیست و شش سال اسارت از زندان آزاد شد، از جمله دوستان او بودند.
نویسنده، درباره‌ی رمان داستان پسرم در مصاحبه‌ای می‌گوید: در رمان داستان پسر من بسیاری حسادت‌ها، ستیزها و کشاکش‌ها در شخصیت‌های کسانی تصویر شده است که گمان می‌رود عضو شاخه‌ای از کنگره‌ی ملی افریقا باشند. این ویژگی‌ها تصویر شده‌اند چون واقعیت زندگی هستند.
در بخشی از کتاب داستان پسرم می‌خوانیم:
سیاه پوستان به فشرده شدن به یکدیگر عادت داشتند. در صف‌های اتوبوس، در صف‌های گرفتن اجازه‌ی کار، دریافت مزد، گرفتن همه‌ی کاغذهای مهر خورده‌ای که به آن‌ها اجازه‌ی زندگی کردن و سوار شدن در قطارها و اتوبوس‌هایی را می‌داد که برای عبور از ولد درون آن‌ها تنگ یکدیگر می‌ایستادند. آنان که اعضای خانواده‌ی خود را در تنها یک اتاق جای می‌دهند، نمی‌توانند مانند بقیه سفیدپوستان فاصله و فضایی بین خود حفظ کنند. آن‌ها که پوستی با رنگ متفاوت با سیاه پوستان دارند در همه‌ی موارد فاصله‌ای میان یکدیگر ایجاد می‌کنند. ولی اینک در قبرستان، سرنشینان مینی‌بوس‌ها نیز از داشتن فاصله‌ای که معمولا از روی غریزه حفظ می‌کنند، محروم بودند و با مردمان شهریک سیاه‌پوستان، یک تن واحد، عظیم و برانگیخته را تشکیل داده بودند.... داستان پسرم در ۲۹۹ صفحه رقعی با جلد نرم و قیمت ۴۰ هزار تومان چاپ و روانه بازار نشر شده است.
در حال بارگزاری دیدگاه ها...