پس از رویای واپسین/ چاپ تازه‌ترین رمان روح‌انگیز شریفیان

رمان دوران جدیدترین اثر روح‌انگیز شریفیان به همت انتشارات مروارید به چاپ رسیده است. شریفیان متولد تهران است. تحصیلات خود را در اتریش به انجام رسانده و اکنون ساکن لندن است. در کودکی بچه‌های همسن خود را جمع می‌کرد و برای آن‌ها قصه می‌گفت. شاید نخستین نشانه‌های عطش به قصه‌گویی در او در همان سال‌ها خود را نشان می‌داد. قصه‌ها و فرآیند تخیل همواره همراه هم‌اند. شریفیان می‌گوید: مادرم همیشه می‌گفت؛ چرا اینقدر دروغ سر هم می‌کنم! به هر صورت خلق شخصیت‌های قصه‌ها نیاز به تخیل پردازی قوی‌ای داشت و شریفیان در آن سن و سال‌ها این کار را به دقت به انجام می‌رسانده. بعدها تبدیل به یک کتابخوان حرفه‌ای شد، البته خودش می‌گوید پدر همواره نگران بود که نکند با این حجم کتاب‌هایی که می‌خواند از درس‌هایش عقب بماند. به هر روی تاثیرات این علاقه به روایت را در آثاری که بعدها خلق کرد به وضوح قابل مشاهده است.

روح‌انگیز شریفیان

شریفیان با همان نخستین رمانش، خود را تثبیت کرد. چه کسی باور می‌کند، به عنوان یک کار اول در سال ۱۳۸۲ توانست جایزه ادبی گلشیری را از آن او کند. کارت پستال، روزی که هزار بار عاشق شدم، دست‌های بسته و آخرین رویا عناوین تعداد دیگری از آثار اوست. شریفیان در مورد رمان دوران می‌گوید: این کتاب به نوعی در ارتباط با رمان آخرین رویا است زیرا احساس می‌کردم به شخصیت اصلی رمان دِینی دارم که باید ادا کنم. این آن دِین ادا شده است.

در بخشی از رمان دوران، جدیدترین رمان این نویسنده می‌خوانیم:

چه روزگاری شده بود. زندگی‌اش مثل یک کلاف در هم پیچیده بود که دو سرش به هم وصل بود و او در میان آن‌ها می‌چرخید، آگاه و سردرگم. حالا فرصت داشت به آن فکر کند. این که مینو باعث ازدواج هول هولکی بود، چیز تازه‌ای نبود و چیزی را عوض نمی‌کرد. حتی دانستن این که والی سر دو نخی بود که آن‌ها را به هم وصل می‌کرد، باز هم فرقی نمی‌کرد. آنچه فرق می‌کرد این بود که وقتی بعد از سال‌ها زندگی با یک نفر و در یک کشور بیگانه باز هم به هم و به آن جا تعلق نداشته باشی، به این نتیجه می‌رسی که پس دیگر هیچ چیز فرقی نمی‌کند. احتمالا منظور روزبه هم همین بود.شاید او هم یک جایی در عمق ذهنش آن را می‌دانست. این را در برابر پسرش بیشتر حس می‌کرد. او صد در صد یک استرالیایی بود. تحصیل کرده، جا افتاده و موفق، بدون اینکه بخواهد یا بتواند ایرانی باشد. ایرانی بودن آن بچه‌ها یک جور بازی بود. یک بازی تفننی و بی آزار. حتی زبان برایشان بازی بود. فقط اصل و نسب بود که قدری به آن حساس بودند. مانند اسم‌شان، رنگ پوستشان. اما برای آریا و هم نسلانش بازی قدری فرق می‌کرد. خاطراتی که نیمی از زندگی‌شان در میان آن‌ها می‌چرخید. دوران در ۲۶۵ صفحه رقعی با جلد نرم و قیمت ۴۲ هزار تومان چاپ و روانه کتابفروشی‌ها شده است.