میزانسن: گربه روی شیروانی داغ

«گربه روی شیروانی داغ» نمایشنامه‌ای سه پرده‌ای است که درام‌نویس بزرگ امریکایی، تنسی ویلیامز، آن را نوشته است. او این نمایشنامه را بین سال‌های ۱۹۵۳ و ۱۹۵۵ با اقتباس از داستان کوتاهی به نام «سه بازیکن یک بازی تابستانی» نوشته است. این نمایشنامه یکی از معروف‌ترین آثار ویلیامز و از محبوب‌ترین آثار از دیدگاهِ خود اوست. در سال ۱۹۵۵، «گربه روی شیروانی داغ» برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر برای بهترین درام سال شد. داستان در می‌سی‌سی‌پی و در خانه‌ی یک سرمایه‌دار پنبه اتفاق می‌افتد. بازی روابط بین اعضای خانواده تم اصلی این نمایشنامه‌ی ویلیامز است. «گربه روی شیروانی داغ» در پیرنگ خود مواردی چون آداب اجتماعی، حرص و آز، سطحی‌نگری، دروغگویی، سرکوب و مرگ را واکاوی می‌کند. لهجه اهالی جنوب امریکا در سراسر اثر و حین نوشتن دیالوگ‌ها توسط ویلیامز سیطره دارد. در نخستین اجرای این نمایشنامه، باربارا بل‌گدس، برل آیوز و بن گازرا نقش‌های اصلی را بازی کردند. در سال ۱۹۵۸ نسخه‌ای سینمایی با اقتباس از این نمایشنامه و با بازی پل نیومن و الیزابت تیلور در سینمای امریکا ساخته شد. ویلیامز در سال ۱۹۷۴ و در بازنویسی این نمایشنامه تغییرات زیادی را روی متن درام خود انجام داد که این نسخه برای اکثر اجراهای بعدی که تعدادشان زیاد هم بوده‌اند استفاده شده است. «جنون» نقش‌مایه‌ی پررنگی در سراسر نمایشنامه است. شخصیت بریک از این کلمه برای بیان انزجار خود از دروغ و دروغگوهایی که در اطراف خود می‌بیند و از قوانین پیچیده‌ی رفتار اجتماعی در جامعه و فرهنگ جنوب امریکا استفاده می‌کند. نمایشنامه مرزهای ابهامی خود را به‌گونه‌ای به پیش می‌برد که کم‌کم حقیقت یا دروغ بودن اظهارات شخصیت‌ها دیگر قابل تشخیص نیست. مواجهه‌ی انسان‌ها با مرگ از دیگر مضامین فکری ویلیامز در این نمایشنامه است. به نظر می‌رسد که بیهودگی و پوچ‌گرایی دو عنصری هستند که شخصیت‌های نمایشنامه و به‌خصوص شخصیت اصلی با آن‌ها درگیرند. ویلیامز به اصرار الیا کازان، کارگردان نمایشنامه برای اولین نمایش آن در سال ۱۹۵۵، پرده‌ی سوم را اصلاح و بازبینی کرد، اما زمانی که این نمایشنامه اواخر همان سال در انتشارات نیو دایرکشن به چاپ رسید، در نسخه‌ی منتشرشده، دو پرده سوم به چاپ رسیده بود: پرده سوم اولیه‌ی تنسی ویلیامز و نسخه بازبینی‌شده‌ی برادوی همراه با یادداشت توضیحی. برای بازنویسی متن نمایشنامه در سال ۱۹۷۴، ویلیامز اصلاحات بیشتری را در هر سه پرده انجام داد و نسخه‌ی New Direction را در سال ۱۹۷۵ منتشر کرد. پس از مجموعه اجراهایی به کارگردانی الیا کازان که در ۲۴ مارس ۱۹۵۵ افتتاح شد، از اجراهای مهم دیگر آن سال‌ها می‌توان از اجرای لندن به کارگردانی پیتر هال نام برد. اجراهایی که در ۳۰ ژانویه ۱۹۵۸ افتتاح شد و در آن‌ها بازیگرانی همچون کیم استنلی، پل ماسی و لئو مک‌کرن به نقش‌آفرینی پرداختند. اقتباس سینمایی از این نمایش ویلیامز را کمپانی ام جی ام در سال ۱۹۵۸ تهیه کرد. ویلیامز از فیلمنامه چندان راضی نبود؛ زیرا مضامین مهمی از درام در متن فیلمنامه حذف شده بود همچنین پل نیومن ستاره فیلم نیز ناامیدی خود را از این اقتباس اعلام کرده بود. با وجود این، فیلم بسیار تحسین و نامزد چندین جایزه‌ی آکادمی از جمله بهترین فیلم شد و پل نیومن و الیزابت تیلور هر دو برای اجرای خود نامزدی اسکار را دریافت کردند. در سال ۱۹۷۶، نسخه تلویزیونی «گربه روی شیروانی داغ» با بازی ناتالی وود، رابرت واگنر و لارنس اولیویه ساخته شد. در سال ۱۹۸۴، نسخه‌ی تلویزیونی دیگری به کارگردانی جک هافسیس ساخته شد. نسخه‌ای که به مضامین اصلی متن درام وفادارتر بود. در این نسخه بازیگرانی همچون جسیکا لانژ، تامی لی جونز، ریپ تورن، کیم استنلی، دیوید دوکس و پنی فولر به نقش‌آفرینی پرداختند. استنلی و فولر هر دو نامزد جایزه امی برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن در این مینی سریال شدند و درنهایت استنلی این جایزه را برنده شد. دامنه‌ی اقتباس از این درام البته به داخل خاک امریکا محدود نشد و بعدها در سراسر جهان اقتباس‌های گوناگونی از این متن به عمل آمد که در این میان حتی سینمای هند (بالیوود) نیز با فیلم کاپور و پسران در سال ۲۰۱۶ صاحب اقتباسی از این اثر تنسی ویلیامز شد.