معرفی کتاب: برخورد کوتاه

نقل‌قول‌ها و حرف‌های دلنشین بزرگان سینمای جهان، به انتخاب و گردآوری تونی کراولی. مجموعه نقل‌قول‌هایی که در این کتاب گردآوری شده‌اند از حرف‌های بیش از ۳۶۰ ستارۀ سینما، از و.س.فیلدز و می وست گرفته تا کوین کاستنر و جولیا رابرتز، استخراج شده‌اند. همچنین ما نقل‌قول‌های کارگردانان، تهیه‌کنندگان، فیلمنامه‌نویسان و نویسندگان، سه چهار نفر از منتقدان سینما، چند تکنسین و عوامل فنی، برخی پدر و مادرهای ستارگان سینما، یک دستیار کارگردان، یک نمایندۀ مجلس و حتی چند نفر ناشناس، را در این کتاب می‌خوانیم. گسترۀ نقل‌قول‌ها به گستردگی جاذبۀ خود سینماست و نه‌تنها اهالی هالیوود، کل جهان سینما را در بر می‌گیرد. (دوپاردیو، کیشلوفسکی، کنچالوفسکی، ماکاوژف، ماسترویانی.) ایدۀ اصلی کتاب، کنار هم قرار دادن مأموریت این آدم‌ها در زندگی‌ است، اطلاع‌رسانی و سرگرم کردن و چه کار آسانی، چرا که آن‌ها عاشق حرف زدن هستند، راجع به همه‌چیز، به‌خصوص راجع به خودشان، بازی‌هایشان، کارنامۀ هنری‌شان، ستاره‌های محبوبشان (وودی آلن، مارلون براندو و...) پولشان و البته چیزهایی که دوست ندارند. در بررسی ستاره‌های سینما- و همچنین خودِ گردآورندۀ این کتاب- بهترین راه این است که گفتۀ جان کلیز را در ذهن داشته باشید: بزرگ‌ترین اشتباه بیشتر مردم این است که تصور می‌کنند بیشتر آدم‌ها عاقل‌اند. آدم عاقل زیادی نمی‌شناسم و در تمام عمرم فقط یک نفر را دیده‌ام که واقعاً بزرگ شده بود. بقیۀ آدم‌ها همگی متأسفانه بچه‌هایی هستند که یاد گرفته‌اند مثل بزرگ‌ترها رفتار کنند. به‌جزء چند مورد انگشت‌شمار، هیچ‌کدام از نقل‌قول‌ها از خیل زندگی‌نامه‌های به قلم خود ستاره‌ها استخراج نشده‌اند و بیشترشان از مصاحبه‌های رایج گوشه‌و‌کنار است. گلن فورد می‌گوید: بازیگرها حس می‌کنند که موقع مصاحبه هم باید بازی کنند و مجبورند جوابی بدهند و در مورد چیزهایی که هیچ سررشته‌ای از آن ندارند، ادای خبره‌ها را دربیاورند؛ ولی راه بهترش این است که هیچ چیزی نگویی!

قسمتی از کتاب برخورد کوتاه:  

-در این دنیای نقدهای پر ادعا و امر و نهی‌های نویسنده‌ها، وودی حس جهت‌یابی خوبی دارد. از درگیر شدن نمی‌ترسد، با وجود این که همه‌ی دنیا او را آدمی منزوی و گوشه‌گیر می‌دانند. دوست خیلی خوبی است. قابل اتکاءست، مفید و سخت کار می‌کند و اخلاق‌گراست. مقاله‌هایی را هم که راجع به او چاپ می‌شود نگه می‌دارد. *مارشال بریکمن، همکار فیلمنامه‌نویس وودی آلن در آنی هال و منهتن -همیشه نسبت به حرف کسانی که می‌گویند خودشان را در نقش غرق می‌کنند، بدبین بوده‌ام. یک روزی یکی آمد پیش اسپنسر تریسی و پرسید: خسته نشدی که همش نقش تریسی را بازی کنی؟ تریسی جواب داد: پس چکار کنم، نقش بوگارت را بازی کنم؟ باید سبک مناسب خودت را پیدا کنی و ادامه‌اش بدهی، نه این که یک کیف شعبده‌بازی زیر بغلت باشد. *جیمز استوارت -به طور کلی بازیگری چیزی‌ست که بیشتر مردم فکر می‌کنند از پسش بر نمی‌آیند، ولی صبح تا شب دارند انجامش می‌دهند. ظریف‌ترین بازی‌ای که در تمام عمرم دیده‌ام، بازی مردم عادی بوده که تلاش می‌کردند احساسی را که ندارند، نشان دهند یا چیزی را پنهان کنند. این چیزی است که همه از همان بچگی یاد می‌گیرند. *مارلون براندو -فیلم خنده‌دار تماشا نمی‌کنم. فیلم‌های اینگمار برگمان را تماشا می‌کنم. او به سکوت خداوند فکر می‌کند و یک جورهایی من هم همینطور. *وودی آلن -می‌توانید بکشید، می‌توانید مردم را ناقص کنید. اما کسل کردن واقعا یک گناه است و خدا شما را به خاطر آن تنبیه خواهد کرد. *برت رنولدز