مجموعه داستان‌های «فقط ویلیام» پس از یکصد سال، همچنان نماد کودکی در بریتانیا

با ویلیام براون از کجا شروع کنیم؟ به گزارش نیویورک تایمز، قهرمان ۱۱ ساله‌ی سرسخت و ژولیده‌ی داستان‌های مشهور «فقط ویلیام» نوشته‌ی ریچمال کرامپتون. پرتره‌ای که از یک دانش‌آموز بریتانیایی دهه‌ی ۱۹۲۰ ارائه شده است. شیطنت‌های او -شکسته شدن پنجره‌های اتاق پذیرایی، ضیافت‌های نیمه شب، دزدی و...- تخیل میلیون‌ها نفر را در طول دهه‌ها جذب کرده است، داستان‌هایی که بارها در رادیو، صحنه تئاتر و تلویزیون اقتباس شده‌اند.   

ویلیام یک شرور خودخوانده است، در خانواده شورش می‌کند، با خواهر و برادر بزرگ‌ترش، رابرت و اتل دشمنی می‌کند و آقا و خانم براون را خشمگین می‌کند. آن‌ها درصدد پیدا کردن راهی هستند تا او را رام کنند، اما این کار شدنی نیست! وقتی ویلیام حضور دارد هیچ چیز سر جایش نیست -اما غیبت او نیز باعث نگرانی است.

برای بسیاری «فقط ویلیام» شمایی نوستالژیک از دوران کودکی را فرا می‌خواند. داستان‌های ویلیام می‌توانند ظالمانه و حتی خطرناک به نظر برسند. نویسنده‌ی این مجموعه، کرامپتون در سال ۱۸۹۰ در لنکاوی و در خانواده‌ای از طبقه‌ی متوسط به دنیا آمد. او تا ۳۲ سالگی که فلج شد، در یک مدرسه‌ی دخترانه تدریس می‌کرد. این بیماری او را معلول کرد و به‌ناچار تدریس را کنار گذاشت و به نوشتن روی آورد. در طی ۵۰ سال آینده این نویسنده بیش از ۳۰۰ داستان از مجموعه‌ی فقط ویلیام و همچنین ۴۰ رمان برای بزرگسالان را به نگارش درآورد.

البته مجموعه کتاب‌های «فقط ویلیام» بدون آسیب به قرن بیست و یکم نیز نرسیده است. یکی از داستان‌ها، «ویلیام و بدجنس‌ها» (۱۹۳۵) به نظر می‌رسید که دارای زیروبم‌های یهودستیزانه باشد و از تجدید چاپ خارج شد. این مجموعه را انتشارات مک‌میلان به چاپ رسانده است.