زنان جسور/ گوشه‌هایی از زندگی زنان شجاع و پر تلاش تاریخ

کتاب «زنان جسور»، نوشته مشترک هیلاری کلینتون و چلسی کلینتون، به همت نشر گویا به چاپ رسیده است. این کتاب همان‌گونه که از عنوانش برمی‌آید شرحی است بر گوشه‌های مختصری از زندگی زنان مشهور و پر تلاش تاریخ و آن بخش مهم زندگی آنان را تعریف می‌کند که به شهرتشان دامن زده است. اینکه گفته می‌شود زنان مشهور، طبعاً اشاره به زنانی است که نویسندگان کتاب آنان را مشهور دانسته و برگزیده‌اند. شاید و حتماً زنان برجسته‌ی دیگری هم در تاریخ بوده و هستند که می‌توانند در کنار این فهرست و شاید به جای بعضی از آن‌ها مطرح شوند. کتاب زنان جسور برای جوانان الهام‌بخش است و شاید دختران جوان بتوانند با خواندنش توانایی‌های انسانی خود را بیابند و در خلق فرصت‌ها و ابتکارها، با برخی از شخصیت‌های این کتاب همذات‌پنداری کنند. کتاب قبل از هر چیز مجموعه‌ای غنی از قصه است. قصه‌ی آدم‌های گرفتار و سختی کشیده‌ای که با تلاش و کوشش و با وجود عقب‌ماندگی، بی‌پولی، دشواری‌های فرهنگی، اجتماعی و خانوادگی تاریخ را به نفع خود و اندیشه‌هایشان تغییر داده‌اند. کتاب قبل از آنکه زنان جسور را معرفی کند، شرایط نامناسب و سختی را ترسیم می‌کند که این زنان در آن رشد کرده و با جسارت سعی در تغییر آن به نفع مردم جامعه‌شان داشته‌اند. با مطالعه‌ی این کتاب، از عقب‌ماندگی‌های جهان و حتی امریکا، در حوزه رعایت موازین حقوق مدنی و حقوق بشر آگاه می‌شویم؛ عقب‌ماندگی‌هایی که از گذشته تا به امروز همچنان گریبانگیر جوامع بشری است. همچنین نویسندگان این اثر به نقش مهاجران در رفع مشکلات جامعه‌ی امریکا نیز اشاره کرده‌اند. مهاجران گاه با کار و تلاش، گاه با استفاده از باورهای ایمانی و اعتقادی و زمانی با توکل به قدرت پیگیری و تلاشی که ذاتاً داشته‌اند به رفع نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌ها کمک کرده‌اند. شناخت ابداعات، ابتکارات، خلاقیت‌ها و تلاش زنان نیز در زنان جسور، برای خواننده‌ی آن خواندنی است.

قسمتی از کتاب زنان جسور:

در دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ که جنوب امریکا گرفتار جدایی سیاهان از سفیدان بود، فرصت‌های ورزشی اندکی در دسترس مردان سیاه‌پوست بود تا چه رسد به زنان و دختران سیاه‌پوست. آلیس کوچمن در سال ۱۹۲۳، در شهر کوچکی در جورجیا به دنیا آمد. خیلی زود عشق خود را به ورزش شناخت. در ابتدا بدون مربی و آموزش فقط می‌دوید و می‌جهید. از وسایلی استفاده می‌کرد که دیگران دور انداخته بودند. به دلیل جداسازی‌های نژادی نمی‌توانست در زمین‌ها و پیست‌های رسمی ورزش کند. با پای برهنه در جاده‌های خاکی می‌دوید. وقتی به دبیرستان رفت، متوجه پیستی شد که برای تمرین پسرها ساخته بودند. استعدادش به غلیان آمد و شروع به تمرین کرد. وقتی تمرین‌های رسمی آغاز شد، آلیس با پیشرفت توانست با پای برهنه رکورد پرش ارتفاع دبیرستان‌ها و کالج‌های امریکا را بشکند. همه‌ی این‌ها قبل از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان رخ داد. وارد کالج ایالتی آلبانی که شد، هم تندتر دوید و هم بلندتر پرید. در دوی پنجاه متر و صد متر و پرش ارتفاع قهرمان شد. به عضویت گروه دوی چهارصد متر هم درآمد که برنده شد. در جریان جنگ جهانی دوم، مسابقات المپیک به حال تعلیق درآمده بود. با وجود این، آلیس می‌توانست در المپیک سال ۱۹۴۴ و حتی در سال ۱۹۴۰ یکی از قهرمانان اصلی آن بازی‌ها باشد. اریک ویلیامز مفسر ورزشی نوشته است: اگر آلیس در المپیک تعلیق‌شده‌ رقابت کرده بود شاید امروز از او به عنوان قهرمان اول ورزش بانوان همه‌ی اعصار صحبت می‌کردم. در سال ۱۹۴۸ وقتی بازی‌های المپیک در لندن از سر گرفته شد، آلیس در تیم ورزشی امریکا حضور یافت و اولین زن سیاه‌پوستی شد که مدال المپیک را دریافت کرد. رکورد جدیدی هم در المپیک بر جا گذاشت. چهل سال قبل‌تر از آنجان تیلور، اولین ورزشکار سیاه‌پوستی شده بود که مدال المپیک گرفته بود. بیست سال بعد از آن بود که زنان اجازه‌ی حضور در رقابت‌های دو و میدانی المپیک را پیدا کرده بودند. وقتی آلیس روی سکو رفت تا مدالش را دریافت کند، ارزش این موفقیت خود را نشان داد. خودش گفته است: «دیدم روی تابلو نوشته‌اند نفر اول آ. کوچمن از ایالات متحده‌ی امریکا. روی سکو رفتم. ایستادم. سرود ملی ما را زدند. شنیدن سرود ملی کشور برای آدم خیلی هیجان‌آور است.» زنان جسور با ترجمه‌ی علی‌اکبر عبدالرشیدی در ۶۱۳ صفحه رقعی با جلد نرم و قیمت ۹۰ هزار تومان چاپ و عرضه شده است.