تغذیه ورزشی نوین 1 (مبانی علمی)

ذخایر مواد کربوهیدراتی بدن و گلیکوژن کبد و عضلات، بلافاصله در آغاز تمرین مورد استفاده قرار می گیرد. بازده گلوکز کبدی تقریبا نیازمندی های افزایش یافته عضلات منقبض شده را برطرف می سازد تا غلظت گلوکز خون در طول تمرینات زیر بیشینه بدون تغییر حفظ شود. سطوح گلوکز یا قند خون به طور طبیعی در ابتدای تمرینات شدید افزایش می یابد و تنها زمانی که ذخایر گلیکوژن کبدی تا نزدیک به واماندگی تخلیه می شود، کاهش می یابد. کنترل و تنظیم رها شدن گلوکز کبدی فرآیند پیچیده ای است که به کنترل هورمونی و علائم بازخوردی عضلات در حال انقباض بستگی دارد. مصرف گلوکز در عضله تمرین کرده مستقیما به شدت تمرین بستگی دارد که با تنظیم جریان خون عضله از طریق افزایش انتقالی گلوکز غشاء پلاسمایی عضله در حال انقباض، تسهیل می گردد. مقدار حداکثر مصرف گلوکز در غلظت طبیعی جریان خون در حدود 0.4 میلی مول در دقیقه بر کیلوگرم در عضلات در حال تمرین است. مصرف گلوکز همچنین به ظرفیت فسفوریله کردن گلوکز از طریق فعالیت آنزیم هگزوکیناز وابسته است. ذخیره اصلی مواد کربوهیدراتی بدن، گلیکوژن عضله است که همواره با ذخیر گلیکوژن کبدی، انرژی لازم برای عضلات در حال تمرین را فراهم می کند.

میزان مصرف گلیکوژن در زمان استراحت و در حین تمرینات با شدت پایین، هنگامی که قند خون و اسیدهای چرب آزاد، منبع اصلی سوختی بازسازی ATP می باشند، کم است. با افزایش شدت تمرین، استفاده از مواد کربوهیدراتی به عنوان ماده اولیه تولید انرژی به تدریج افزایش می یابد تا تقریبا همه نیازهای انرژی انقباضی در شدت های تمرینی نزدیک به حداکثر، اکسیژن مصرفی فرد را تامین کند. مقدار حداکثر تولید انرژی هوازی از گلیکوژن عضله در حدود 35 میلی مول ATP در دقیقه بر کیلوگرم عضله در حال تمرین است که با میزان تجزیه گلیکوژن به مقدار یک میلی مول در دقیقه بر کیلوگرم وزن کلی بدن مطابقت دارد. مکانیزم یا مکانیزم های کنترل شده تکمیل مصرف چربی و مواد کربوهیدراتی در خلال تمرین هنوز به خوبی شناخته نشده اند.

ذخایر گلیکوژن عضله هم چنین می توانند ATP را به طور هوازی، با سرعتی دو برابر روش های هوازی تولید کنند. تولید انرژی بی هوازی می تواند در چند هزارم ثانیه فعال شود در حالی که تولید انرژی در مسیر هوازی برای رسیدن به حالت پایدار به چندین دقیقه زمان نیاز دارد. بنابراین، استفاده بی هوازی از مواد کربوهیدراتی در طول دوره انتقال از استراحت به تمرین و در خلال دوره های تمرین شدید، هنگامی که نیازهای انرژی برای انقباض فراتر از ظرفیت تولید انرژی هوازی است، به عنوان تولیدکننده انرژی برای ورزشکاران بسیار مهم است.